Με την από 13.4.2006 (αριθ. καταθ’.) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος ισχυρίστηκε, κατ’ εκτίμηση του δικογράφου του, ότι ο εναγόμενος, που είναι κάτοχος των αναφερομένων στην αγωγή ιστοσελίδων, δημοσίευσε, κατά τις αναφερόμενες στην αγωγή ημερομηνίες, τα αναφερόμενα στην αγωγή άρθρα, τα οποία πλήττουν την προσωπική και επαγγελματική τιμή και υπόληψή του, καθόσον σ’ αυτά δημοσιεύεται η φωτογραφία του χωρίς την έγκρισή του, ενώ διαλαμβάνονται και οι αναφερόμενοι στην αγωγή ψευδείς συκοφαντικοί και υβριστικοί ισχυρισμοί, με τους οποίους τον παρουσιάζει ως απατεώνα, κομπογιαννίτη και πλαστογράφο, ο δε εναγόμενος, ο οποίος γνώριζε ότι τα ανωτέρω δημοσιεύματα είναι αναληθή, αποσκοπώντας στην ηθική και επαγγελματική εξόντωσή του, με σκοπό να βλάψει την τιμή και την υπόληψή του, δημοσίευσε και διέδωσε τα ανωτέρω σε μεγάλο, μη δυνάμενο να προσδιοριστεί αριθμό χρηστών του διαδικτύου. Μετά δε από παραδεκτό περιορισμό του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής του σε αναγνωριστικό, που έγινε με δήλωση του πληρεξουσίου του δικηγόρου, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημοσίας συνεδριάσεως του Δικαστηρίου εκείνου, αλλά και με τις προτάσεις (άρθρα 223, 294 εδ. α΄, 295 παρ. 1 και 297 ΚΠολΔ) ζητούσε ν’ απαγορευθεί στον εναγόμενο να προσβάλλει στο μέλλον την προσωπικότητά του με δημοσιεύματα του ίδιου ή ανάλογου περιεχομένου στους ανωτέρω ή άλλους δικτυακούς τόπους, ή σε οποιοδήποτε έντυπο ηλεκτρονικό ή μη, ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο να απαγορευθεί στο μέλλον στον εναγόμενο οποιαδήποτε χρησιμοποίηση, παρουσίαση και διάθεση στο κοινό του ονόματός του, της φωτογραφίας του, στοιχείων της προσωπικής και επαγγελματικής του κατάστασης, του βιογραφικού του και εν γένει της προσωπικής του κατάστασης σε δημοσιεύματα στους ανωτέρω ή άλλους δικτυακούς τόπους, ή σε οποιοδήποτε έντυπο, ηλεκτρονικό ή μη, ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, να αναγνωριστεί ότι ο εναγόμενος οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 300.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από την άνω παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του λόγω της προσβολής της προσωπικότητάς του, επιφυλασσόμενη για ποσό 50 ευρώ, το οποίο προτίθεται να ζητήσει ως πολιτική αγωγή ενώπιον των ποινικών Δικαστηρίων, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, ως την εξόφληση του, να απειληθεί σε βάρος του εναγομένου για κάθε παράβαση της εκδοθησομένης απόφασης προσωπική κράτηση ενός έτους και χρηματική ποινή 3.000 ευρώ, να διαταχθεί ο εναγόμενος να δημοσιεύσει στους ως άνω αναφερόμενους τόπους (διαδικτυακούς) την απόφαση που θα εκδοθεί.
Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, που αφού την έκρινε ορθά ορισμένη, αφού αυτή περιέχει όλα τα αναγκαία για τη νομική της θεμελίωση πραγματικά περιστατικά, όπως εκτίθενται ανωτέρω, απορριπτομένου ως αβασίμου του πρώτου λόγου έφεσης του εκκαλούντος, ακολούθως την έκρινε νόμιμη μόνο ως προς το αίτημα της έντοκης αναγνώρισης της χρηματικής ικανοποιήσεως λόγω ηθικής βλάβης, ενώ τα λοιπά αιτήματα τα απέρριψε ως μη νόμιμα, την έκανε δε μερικά δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη.
Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ήδη ο εναγόμενος με την κρινόμενη έφεσή του, για τους λόγους που αναφέρονται σ’ αυτήν και ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή της, ώστε ν’ απορριφθεί στο σύνολο της η αγωγή, ενώ δεν βάλλεται αυτή ως προς τα απορριφθέντα αιτήματα της.
Κατά το άρθρο 14 παρ. 1 του Συντ. […]. Περαιτέρω, κατά μεν το άρθρο 57 ΑΚ […], κατά δε το άρθρο 59 του ίδιου Κώδικα […]. Εξάλλου κατά το άρθρο 914 ΑΚ […], κατά το άρθρο 920 ΑΚ […].
Εξ άλλου, κατά την παρ. 1 του άρθρου μόνου του Ν 1178/1981 περί αστικής ευθύνης του τύπου και άλλων τινών διατάξεων που εφαρμόζονται αναλόγως και επί προσβολών, της προσωπικότητας, που συντελούνται στο διαδίκτυο (internet) μέσω ηλεκτρονικών ιστοσελίδων (sites), που λειτουργούν ως Διεθνές μέσο μετακίνησης πληροφοριών (ΕφΑθ 8962/2006 ΕλλΔνη 2007,1515-1516) «ο ιδιοκτήτης παντός εντύπου υποχρεούται εις πλήρη αποζημίωσιν διά την παράνομον περιουσιακήν ζημίαν ως και εις χρηματικήν ικανοποίησιν διά την ηθική βλάβη, οι οποίαι υπαιτίως προξενήθησαν διά δημοσιεύματος, θίγοντος την τιμή και την υπόληψη παντός ατόμου, έστω και αν η κατά το άρθρο 914 του ΑΚ υπαιτιότης, η κατά το άρθρο 919 του ΑΚ πρόθεσης και η κατά το άρθρο 920 ΑΚ γνώσις ή υπαίτιος άγνοια συντρέχει εις τον συντάκτην του δημοσιεύματος ή εάν ούτος είναι άγνωστος, εις τον εκδότην ή τον Διευθυντή συντάξεως εντύπου». Περαιτέρω, από τις προεκτεθείσες διατάξεις των άρθρων 57 και 59 ΑΚ σαφώς προκύπτει ότι η προσβολή της προσωπικότητας δημιουργείται με οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη τρίτου, με την οποία διαταράσσεται η κατάσταση που υπάρχει σε μία ή περισσότερες εκδηλώσεις της σωματικής, ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ατομικότητας του βλαπτόμενου κατά τη στιγμή της προσβολής. Τα έννομα αγαθά που περικλείονται στο δικαίωμα της προσωπικότητας (η τιμή, η ιδιωτική ζωή, η εικόνα κ.α.) δεν αποτελούν αυτοτελή δικαιώματα αλλά επιμέρους εκδηλώσεις, εκφάνσεις ή πλευρές του ενιαίου δικαιώματος επί της ίδιας προσωπικότητας, έτσι ώστε η προσβολή οποιασδήποτε εκφάνσεως της προσωπικότητας να σημαίνει και προσβολή της συνολικής έννοιας «προσωπικότητας». Η εικόνα του ανθρώπου ανήκει όχι στο κοινό, αλλά μόνο σε εκείνον που παριστάνει και γι’ αυτό η από άλλον αποτύπωση, με φωτογράφηση ή άλλον τρόπο, ή η προβολή αυτής δημοσίως, χωρίς τη συναίνεση του εικονιζόμενου, αποτελεί καθεαυτή, παράνομη προσβολή της προσωπικότητας, δηλαδή του δικαιώματος επί της ίδιας εικόνας και δεν απαιτείται να προσβάλλεται συγχρόνως και άλλο αγαθό της προσωπικότητάς του, όπως η τιμή ή η υπόληψή του. Αν συμβεί και το εικονιζόμενο πρόσωπο εμφανίζεται υπό συνθήκες που μειώνουν την υπόληψή του και δημιουργούν εσφαλμένες εντυπώσεις και αρνητικό κλίμα σε βάρος του, τότε προσβάλλονται περισσότερες εκφάνσεις της προσωπικότητας του (εικόνα, υπόληψη) και η προσβολή είναι σημαντικότερη. Αν η προβολή της εικόνας γίνεται από πρόσωπο που άμεσα συνδέεται με τη λειτουργία του τύπου, γίνεται δε κατ’ αυτή τη λειτουργία η οποία κατά το Σύνταγμα (άρθρο 14 παρ. 1) είναι ελεύθερη, εφόσον ο απεικονιζόμενος δεν αποτελεί πρόσωπο που ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο, το παράνομο της προσβολής αίρεται με τη συναίνεση ή έγκριση του εικονιζόμενου ή εφόσον συντρέχουν λόγοι που θεμελιώνονται στην ανάγκη προστασίας δικαιολογημένου συμφέροντος (ΑΠ 543/2009, ΑΠ 195/2007 ΝΟΜΟΣ). Στα πρόσωπα που ενδιαφέρουν το κοινωνικό σύνολο και επομένως είναι επιτρεπτή η προβολή της εικόνας τους, περιλαμβάνονται αυτά που ανήκουν στη σύγχρονη επικαιρότητα, είτε υπό απόλυτη έννοια (π.χ. πολιτικοί, καλλιτέχνες αθλητές κ.λπ.), είτε υπό σχετική έννοια (π.χ. δράσεις σοβαρών εγκληματικών πράξεων, βλ. ΕφΑθ 5783/1997 ΕλλΔνη 39,667, ΕφΑθ 8661/2000 ΝΟΜΟΣ). Τέλος όταν η ηθική βλάβη προσβολή έχει επέλθει με πράξεις που ενόψει των περιστάσεων εμφανίζουν ενότητα και συνιστούν λογικά ένα «ενιαίο βιοτικό συμβάν», όπως συμβαίνει όταν η προσβολή έγινε με περισσότερες μεταδόσεις ή εκπομπές, οφείλεται χρηματική ικανοποίηση, συγκεντρούμενη σε μία παροχή (ενιαίο χρηματικό ποσό), ως εκ της ταυτότητας του σκοπού, συνιστάμενου στην ικανοποίηση του προσβληθέντος για την ενιαία βλάβη που υπέστη, ήτοι στην ικανοποίηση ενός και του αυτού συμφέροντος (βλ. ΑΠ 518/2008, ΑΠ 14/2007 ΝΟΜΟΣ).
Ο καθορισμός δε με το άρθρο 4 παρ. 10 του Ν 2328/1995 ελαχίστου ποσού χρηματικής ικανοποιήσεως αφορά τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβελείας (100.000.000 δρχ.), σκοπό δε έχει να διασφαλίσει μια ελάχιστη προστασία των πολιτών από ιδιαίτερα έντονες, λόγω της μεγάλης δημοσιότητας προσβολής της τιμής και της υπόληψής τους και είναι σύμφωνη με το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος επιταγή για τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου, αποτελεί δε άσκηση της παρεχόμενης από το άρθρο 26 παρ. 1 του Συντάγματος εξουσίας στον νομοθέτη την άσκηση της δικαιοδοτικής του λειτουργίας, να ερευνά, αν στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την επιδίκαση του άνω ελαχίστου ορίου χρηματικής ικανοποιήσεως, παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας μεταξύ του χρησιμοποιούμενου μέτρου και του επιδιωκόμενου σκοπού και σε περίπτωση παραβιάσεως λόγω των ειδικών συνθηκών (είδος, βαρύτητα προσβολής, έκταση δημοσιότητα, βαθμό πταίσματος και κοινωνικής και οικονομικής καταστάσεως των μερών), να μην εφαρμόσει τη διάταξη αυτή για το ελάχιστο όριο σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ. 1 εδ. 2 του Συντάγματος (βλ. σχετ. ΑΠ 1337/2008, AΠ 195/2007 [7] , ΑΠ 1183/2006 δημ. ΝΟΜΟΣ).
Στην προκειμένη περίπτωση από αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων είναι ιδιοκτήτης σχολής καράτε στην Αθήνα και υπήρξε ένας εκ των ιδρυτών της αθλητικής ομοσπονδίας παραδοσιακού καράτε (ΠΟΠΚ), η οποία αναγνωρίστηκε με την υπ’ αριθ. 386/1995 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Κατά της απόφασης αυτής ασκήθηκε τριτανακοπή, η οποία απορρίφθηκε αμετάκλητα δυνάμει της υπ’ αριθ. 110/2003 απόφασης του Αρείου Πάγου. Πρόεδρος της παραπάνω ομοσπονδίας από το 1995 ως το 2001 ήταν ο ενάγων, γραμματέας δε αυτής ο εναγόμενος, ενώ από το 2002 ως το 2004 Πρόεδρός της ανέλαβε ο εναγόμενος. Πέραν του χρόνου αυτού και για αρκετό χρονικό διάστημα αυτή (ομοσπονδία) εστερείτο διοίκησης. Με την υπ’ αριθ. 3121/21.5.2007 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (τμήμα εκούσιας δικαιοδοσίας), όμως διορίστηκε προσωρινή διοίκηση αυτής με πρόεδρο τον εναγόμενο ενώ τωρινός πρόεδρος του ΔΣ είναι ο εναγόμενος (βλ. σχετ. υπ’ αριθ. 10/20.9.2008 πρακτικό συνεδρίας του ΔΣ της ΠΟΠΚ), κατόπιν αρχαιρεσιών. Η ΠΟΠΚ είναι μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Παραδοσιακού Καράτε (International Traditional Karate Federation ITKF). Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο ενάγων είναι μοναδικός εταίρος της εταιρίας με την επωνυμία «…», στην οποία, έχει χορηγηθεί, το αποκλειστικό δικαίωμα της εκτύπωσης, έκδοσης και πώλησης μίας Ελληνικής έκδοσης τριών βιβλίων του αμερικανού συγγραφέα Barry Sears, τα οποία φέρουν τίτλους «ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΖΩΝΗ», «ΚΑΤΑΚΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΖΩΝΗ» και «η ΟΜΕΓΑ 3RX ΖΩΝΗ». Τα άνω περιστατικά δεν αμφισβητούνται, προκύπτουν δε και από τα σχετικά προσκομιζόμενα έγγραφα και τις καταθέσεις των μαρτύρων.
Εξ άλλου αποδείχτηκε ότι ο εναγόμενος είναι κάτοχος των ιστοσελίδων www. … gr και www. …gr. Ειδικότερα σ’ αυτές μεταξύ άλλων δημοσίευσε τα εξής για τα οποία παραπονείται ο εκκαλών – εναγόμενος με την κρινόμενη έφεσή του: α) Στις 4.10.2005 στην ιστοσελίδα του www. …gr σε σχετικό άρθρο του με τίτλο «Δέκα χρόνια απάτες του Π.Δ.» αναφέρει: Μήπως τα διπλώματα του Π.Δ. είναι άκυρα !!! ΑΚΥΡΑ !!! ΜΑΪΜΟΥ !!! Για τα σκουπίδια !!!. Προϊόντα πλαστογραφιών του Δ.??? Αν κάτι τέτοιο ισχύει τότε ο Π.Δ. [….] αποδεικνύ[εται] ΑΠΑΤΕΩΝ[ΑΣ] ΟΛΚΗΣ διότι εξαπατ[ά] την ITKF, την ΠΟΠΚ, αλλά και όλους τους μαθητές το[υ], ότι «από το 1995 μέχρι σήμερα οι εξετάσεις είναι άκυρες τα νταν που δόθηκαν κατ’ αυτές είναι άχρηστα και τα αντίστοιχα διπλώματα για τα σκουπίδια», ότι «….ο Δ. και εξετάσεις έκαν[ε] και διπλώματα έδωσ[ε] με το όνομα της ΠΟΠΚ επάνω στην πλαστή σφραγίδα πάτησε [ε] στα διπλώματα … εξαπατώντας όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές » ότι τα διπλώματα «τα δικά του είναι ΑΚΥΡΑ !!!» ότι «ο Δ. έχει σήμερα μόνο πέμπτο (και όχι έβδομο) νταν». Επίσης ο εναγόμενος στις 13.1.2006 δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του www. .gr άρθρο του με τίτλο «Ανάλυση της εκτεταμένης απάτης του Π.Δ. και για το ΣΔΟΕ», στο οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων, τα εξής: «Αποδεικνύεται περίτρανα, λοιπόν ότι ο Π.Δ. είναι…. Καραμπινάτη «κότα του καράτε», όπου, για όσους δεν το γνωρίζουν έτσι αυτοχαρακτηρίζονται από τις πράξεις τους όλοι οι απατεώνες οι οποίοι επιδιώκουν με απάτες και άλλα, πλάγια μέσα να αποκτούν νταν – μαϊμού με σκοπό να εξαπατούν τους μαθητές τους και κατ’ επέκταση όλο τον κόσμο του καράτε!». Επίσης στις 17.6.2006 δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του www. .gr, άρθρο με τίτλο «Ανοιχτή επιστολή προς όλους τους Καρατέκα του Παραδοσιακού Καράτε της ΠΟΠΚ» στο οποίο, μεταξύ άλλων, αναφέρει τα εξής: «Σχετικά με τους αγώνες εσωτερικού ή εξωτερικού της ΠΟΠΚ, όπου βλέπατε χορηγό την Siemens ή άλλον, τα ποσά χορηγίας πήγαν στις τσέπες του Δ. και όχι στο ταμείο της ΠΟΠΚ ! [….] ο Δ. είχε τυπώσει μόνος του διπλώματα με το όνομα της ΠΟΠΚ τα υπέγραφε και «πάταγε» και μια πλαστή σφραγίδα της ΠΟΠΚ, που είχε παραχαράξει, διότι η γνήσια βρίσκεται από το 1995 στα χέρια μου ! πούλαγε και …. Πουλάει πλαστά και άκυρα διπλώματα».
Σχετικά με αυτά πρέπει να λεχθούν τα εξής: Από τα προσκομιζόμενα με επίκληση από 26.2.2002 δύο έγγραφα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Παραδοσιακού Καράτε (International Traditional Karate Federation ΙΤΚF), τα οποία φέρουν την υπογραφή του Προέδρου της Hidetaka Nishijma προκύπτει ότι αφενός όλες οι προτάσεις για πιστοποίηση Dan παραδοσιακού καράτε στην Ελλάδα πρέπει να προωθούνται στη διεθνή έδρα της ITKF μέσω του ενάγοντος «τεχνικού υπευθύνου της ΠΟΠΚ», και αφετέρου η ΠΟΠΚ (Greek Traditional Karate Federation) και ο ενάγων είναι οι μόνοι εξουσιοδοτημένοι και αναγνωρισμένοι να είναι τεχνικά υπεύθυνοι για όλες τις δραστηριότητες καράτε στην Ελλάδα.
Σύμφωνα περαιτέρω με το από 4.12.2007 νεότερο έγγραφο της ITKF, που ήδη προσκομίζεται με επίσημη μετάφραση στην Ελληνική, προκύπτει ότι ο αυτός πιο πάνω Πρόεδρος Ομοσπονδίας ITKF δηλώνει ότι όσον αφορά την ορθή διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσει κάποιος που ενδιαφέρεται να αποκτήσει πιστοποίηση dan παραδοσιακού καράτε αυτής (ITKF) θα απευθυνθεί, αφού περάσει τις εξετάσεις που θα δώσει σε πιστοποιημένο εξεταστή της (ITKF), στην ομοσπονδία, μέλος της (ITKF) της χώρας του, προκειμένου να υποβάλει αίτηση για το σχετικό δίπλωμα. Επομένως η διαδικασία για λήψη διπλώματος dan περιλαμβάνει, επιτυχία στις εξετάσεις από πιστοποιημένο εξεταστή, αίτηση για χορήγηση διπλώματος από την τοπική ομοσπονδία, που να είναι μέλος της ITKF. Εν προκειμένω η ΠΟΠΚ και που είναι η μόνη αρμόδια για τη διενέργεια εξετάσεων και παροχής πιστοποίησης στην Ελλάδα, εκπροσωπούμενη μάλιστα από τον εκάστοτε πρόεδρο αυτής, ενώ δεν προέκυψε από κάποιο αποδεικτικό μέσο ότι σχετικά διπλώματα χορηγούνται μόνο ύστερα από σχετική απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, της άνω Ελληνικής Ομοσπονδίας, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο εκκαλών. Το αντίθετο δεν προκύπτει με κανένα τρόπο από την επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από αυτόν επιστολή της ΠΟΠΚ προς τον εφεσίβλητο από 2.7.2007. Απ’ αυτά συνάγεται μόνο ότι ο τελευταίος εκλήθη από την ομοσπονδία αυτή, ώστε να ελεχθούν τα διπλώματα που εξέδωσε αυτός υπό το όνομά της ως πρόεδρος της ως το 2001. Στο ίδιο ως άνω έγγραφο αναφέρεται ότι, για την Ελλάδα, μέλος της ITKF είναι η ΠΟΠΚ, της οποίας τότε πρόεδρος ήταν ο εναγόμενος. Από τα άνω έγγραφα προκύπτει ότι η ΠΟΠΚ είναι η μόνη εξουσιοδοτημένη από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Παραδοσιακού Καράτε, για τη διαδικασία απονομής της «πιστοποίησης dan» στην Ελλάδα. Ο ενάγων, που ήταν παλαιότερα πρόεδρος της ΠΟΠΚ τουλάχιστον ως το 2001 νομίμως διενεργούσε εξετάσεις και παρείχε πιστοποίηση για την απόκτηση dan παραδοσιακού καράτε. Επομένως ο ισχυρισμός του εναγομένου ότι τα διπλώματα που χορηγούσε ο ενάγων από το έτος 1995 αποτελούν προϊόν πλαστογραφίας, «με πλαστή σφραγίδα που πάτησε στα διπλώματα», την οποία ο ίδιος «παραχάραξε», «εξαπατώντας έτσι τους μαθητές του», είναι ψευδής, καθόσον, όπως προεκτέθηκε ο ενάγων το 1995 ήταν πρόεδρος της ΠΟΠΚ, ενώ δεν αποδείχθηκε από κάποιο αποδεικτικό μέσο ότι η σφραγίδα της ΠΟΠΚ που έθεσε ο ενάγων στα διπλώματα ήταν πλαστή. Επίσης ενόψει αυτών και ο ισχυρισμός του εναγομένου ότι το 6° και 7° dan που κατέχει ο ενάγων είναι πλαστά δεν είναι αληθής. Περί αυτού με σαφήνεια κατέθεσε ο μάρτυρας του ενάγοντα που είναι συναθλητής του και συνιδρυτές της ΠΟΠΚ στην Ελλάδα, ο οποίος κατέθεσε ότι ο ενάγων νομίμως κατέχει το 7° dan. Η άνω κατάθεση του μάρτυρα του (ενάγοντα) ενισχύεται από τα δύο διπλώματα που προσκομίζει αυτός με επίκληση από 25.9.1997 και 21.7.2003 για την κτήση του 6ου και 7ου dan, που δεν προέκυψε ότι είναι πλαστά, (και δη της ITKF με υπογραφή του Hidetaka και Nishiyama). Ο ισχυρισμός επομένως αυτός του εναγομένου αποδεικνύεται ψευδής. Ψευδής τέλος αποδεικνύεται και ο ισχυρισμός του εναγομένου ότι ο ενάγων καταχράστηκε με οποιοδήποτε τρόπο χρήματα από τις χορηγίες της SΙΕΜΕΝS, γεγονός το οποίο αφήνει να εννοηθεί σαφώς ισχυριζόμενος στις άνω δημοσιεύσεις ότι «οι χορηγίες της SIEMENS προς την ΠΟΠΚ ήταν θέμα μεταξύ των κ.κ. Δ. και Χ. και υπόλογοι είναι και οι δύο. Για να μη λογοδοτήσει ο κ. Δ. για τις πράξεις του αυτές μας κατέστρεψε την ομοσπονδία», αλλά και ευθέως ισχυρίστηκε στην προαναφερθείσα από 17.6.2006 δημοσίευση. Σαφής περί του αντιθέτου ήταν ο μάρτυρας του ενάγοντα η δε κατάθεσή του δεν αντικρούστηκε από την κατάθεση του μάρτυρα του εναγομένου, ο οποίος δήλωσε άγνοια για το γεγονός αυτό. Περαιτέρω από τα αυτά πιο πάνω αποδεικτικά μέσα προέκυψε ότι ο εναγόμενος γνώριζε την αλήθεια των ανωτέρω ισχυρισμών του, τους οποίους διέδωσε, όπως προεκτέθηκε ανωτέρω από τις ιστοσελίδες του. Προέβη δε στις άνω πράξεις με σκοπό να πλήξει την προσωπική και επαγγελματική τιμή και υπόληψη του ενάγοντα.
Στην προκειμένη δε περίπτωση δεν έχει εφαρμογή το άρθρο 367 παρ. 1 του ΠΚ και η σχετική εξ αυτού ένσταση του εναγομένου για ύπαρξη δικαιολογημένου ενδιαφέροντος στη δημοσίευση των άνω άρθρων που παραδεκτά υποβλήθηκε, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη, γιατί ως προς τους άνω αναληθείς ισχυρισμούς τελέστηκε, σύμφωνα με τ’ αναπτυχθέντα ανωτέρω συκοφαντική δυσφήμηση (άρθρο 367 παρ. 2 περ. α΄ ΠΚ).
Έτσι το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που έκρινε όμοια με τ’ ανωτέρω, δεν έσφαλε και απορριπτέος ως αβάσιμος είναι και ο δεύτερος λόγος της έφεσης, στο σύνολό του.
Από τα αυτά πιο πάνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος δημοσίευσε στις άνω ιστοσελίδες του μαζί με τα ένδικα άρθρα και τη φωτογραφία του ενάγοντα, γεγονός που δεν αμφισβητείται, συναγομένης εξ αυτού ομολογίας (άρθρο 261 ΚΠολΔ). Η δημοσίευση αυτή έγινε χωρίς την προηγούμενη άδεια ή συναίνεση του ίδιου (ενάγοντα) και επομένως μη νόμιμα έλαβε χώρα, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν και στη μείζονα σκέψη. Προκλήθηκε έτσι με τη δημοσίευση αυτή προσβολή της προσωπικότητάς του ως ατόμου και ως επαγγελματία, ενώ είναι ανεξάρτητο το γεγονός ότι το πρόσωπό του είναι γνωστό στο κοινό με δημοσιεύσεις της φωτογραφίας του προσωπικά από τον ίδιο, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο εναγόμενος. Συγχρόνως η προσβολή αυτή ήταν και υπαίτια, αφού ο εναγόμενος επιδίωξε την προσβολή αυτή, συνοδευόμενη με τα ένδικα κείμενα. Έτσι αφού το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε όμοια με τ’ ανωτέρω δεν έσφαλε και πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος και ο τρίτος λόγος έφεσης.
Τέλος αποδείχθηκε ότι ο ενάγων από την άνω υπαίτια και παράνομη προσβολή της τιμής, της υπόληψής του και της εν γένει προσωπικότητάς του ως ατόμου οικογενειάρχη και επαγγελματία από τους ανωτέρω ψευδείς ισχυρισμούς που διέδωσε ο εναγόμενος και τη δημοσίευση της φωτογραφίας τoυ, χωρίς την έγκρισή του, τους οποίους διάβασε ευρύς αριθμός ανθρώπων, δεδομένου ότι οι ιστοσελίδες αυτές έχουν μεγάλη επισκεψιμότητα από διάφορα άτομα και ιδίως αθλητές και αθλούμενους στο καράτε, αλλά έγινε γνωστή και στο άμεσο κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον του ενάγοντα, υπέστη ηθική βλάβη. Η προκληθείσα σ’ αυτόν (ενάγοντα) ηθική βλάβη – προσβολή της προσωπικότητάς του, επήλθε με την πιο πάνω παράνομη και υπαίτια προβολή της φωτογραφίας του και τη δημοσίευση των ένδικων άρθρων στις ιστοσελίδες του εναγομένου που έγιναν από τον τελευταίο. Οι πράξεις αυτές εμφανίζουν ενότητα και αποτελούν «ενιαίο βιοτικό συμβάν», εφόσον αφορούν τα ίδια σε βάρος του ενάγοντα περιστατικά που έχουν όμοιο περιεχόμενο. Επομένως η εξ αυτών προκύπτουσα βλάβη της προσωπικότητάς του είναι ενιαία και οφείλεται για αυτές ενιαία παροχή (χρηματική ικανοποίηση). Εν όψει δε του είδους και της βαρύτητας της προσβολής, της έκτασης της δημοσιότητας, του βαθμού υπαιτιότητας του εναγομένου, της οικονομικής κατάστασης των διαδίκων, της κοινωνικής θέσης αυτών, καθώς και της αρχής της αναλογικότητας, σύμφωνα και με τα εκτεθέντα στη μείζονα σκέψη, μεταξύ του χρησιμοποιουμένου μέτρου και του επιδιωκόμενου σκοπού, αφού το αιτούμενο, αλλά και προβλεπόμενο ελάχιστο ποσό του άρθρου 4 παρ. 10 Ν 2328/1995, που εφαρμόζεται αναλογικά όσον αφορά τον εναγόμενο, ως κάτοχο των επίδικων ιστοσελίδων, κρίνεται εν προκειμένω υπερβολικό, το Δικαστήριο κρίνει ότι το ανάλογο ποσό για την εύλογη χρηματική ικανοποίηση του ενάγοντα, ανέρχεται στο ποσό των δέκα πέντε χιλιάδων ευρώ (βλ. και ΑΠ 698/2007 ΝοΒ 2007,1559). Έτσι, αφού η εκκαλουμένη απόφαση έκρινε όμοια με τ’ ανωτέρω, δεν έσφαλε και ο σχετικός τέταρτος λόγος της έφεσης είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
[Απορρίπτει την έφεση.]
Πηγή : ΔιΜΜΕΕ