Οροφοκτησία. Ο ιδιοκτήτης διαιρεμένης ιδιοκτησίας υποχρεούται να διατηρεί αυτή σε τέτοια κατάσταση ώστε να μην προκαλεί βλάβη στις άλλες ιδιοκτησίες ή τα κοινά πράγματα.
Κατά το άρθρο 6 § 1 ν. 3741/29 ο ιδιοκτήτης κάθε ορόφου ή μέρους αυτού κατασκευάζει ή διατηρεί με δική του δαπάνη το πάτωμα στο οποίο βαίνει, τας ανηκούσας ιδιαιτέρως σε κάθε ιδιοκτησία θύρας, τους θολούς, τα δωμάτια και τις οροφές των δωματίων αυτού. Η διάταξη αυτή αναφέρει ενδεικτικά και όχι αποκλειστικά, τα υπαγόμενα στην διαιρετή ιδιοκτησία επί μέρους πράγματα και τα κύρια εκ τούτων, τα περικλείοντα και αποτελούντα την διαιρετή ιδιοκτησία (βλ. Ζέπο, Η κατ’ όροφον ιδιοκτησία § 25, Χρ. Κανέλλο, Η Οροφοκτησία σελ. 106). Από την άνω διάταξη σε συνδυασμό με τα άρθρα 3 § 1, 5, 9 §§ 2 και 3 ν. 3741/29 και άρθ. 1006 ΑΚ, προκύπτει ότι ο κύριος ορόφου ή διαμερίσματος έχει υποχρέωση να διατηρεί την διαιρετή ιδιοκτησία του σε τέτοια κατάσταση ώστε να μη μπορεί να προκύψει από αυτήν βλάβη στη χρήση των λοιπών διαιρετών ή των κοινών της οροφοκτησίας. Παρόλον που η διάταξη του άρθρου 6 § 1 ν. 3741/29, δεν ομιλεί ρητώς περί υποχρεώσεως, όμως τούτο προκύπτει από το όλο πνεύμα και το σκοπό της και της εισηγητικής εκθέσεως του νόμου εκ του άρθρου 6 § 1.
Συνεπώς ο κύριος ορόφου ή διαμερίσματος ευθύνεται κατά την § 1 άρθρου 6 ν. 3741/29 έναντι των λοιπών κυρίων της οροφοκτησίας από τη μη διατήρηση ή πλημμελή συντήρηση της διαιρετής του ιδιοκτησίας και της δυναμένης να επέλθει σ’ αυτή βλάβης και μπορεί να υποχρεωθεί για τη λήψη των προς αποτροπή της βλάβης επιβαλλομένων μέτρων (Π. Κωνσταντόπουλου, Η Οροφοκτησία εν Ελλάδι σελ. 231, Μπαλή, Εμπρ § 122, αριθ. 4, Χρ. Κανέλλος, ο.π., ΕΑ 8516/86).