Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1002 και 1117 του ΑΚ, 1, 2 § 1, 3, 4 § 1, 5 και 13 του ν. 3741/1929 «Περί ιδιοκτησίας κατ΄ορόφους», ο οποίος διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΑΚ (άρθρο 54 ΕισΝΑΚ) προκύπτει, ότι επί οριζόντιου ιδιοκτησίας ιδρύεται κυρίως, μεν, χωριστή κυριότητα επί ορόφου οικοδομής ή διαμερίσματος ορόφου, παρεπομένως, δε, αναγκαστική συγκυριότητα κατά ανάλογη μερίδα επί των μερών του όλου ακινήτου, που χρησιμεύουν σε κοινή χρήση από όλους τους οροφοκτήτες. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται κατά την ενδεικτική απαρίθμηση στις παραπάνω διατάξεις το έδαφος, οι αυλές κ.λπ. καθώς και κάθε άλλο πράγμα που χρησιμεύει στην κοινή των οροφοκτητών χρήση. Ο προσδιορισμός των κοινόχρηστων και κοινόκτητων μερών γίνεται με τη σύμβαση που συνιστάται η οροφοκτησία ή με ιδιαίτερες συμφωνίες μεταξύ όλων των οροφοκτητών κατά τα άρθρα 4 § 1, 5 και 13 του νόμου 3741/1929, δηλαδή με σύμφωνη απόφαση τους που πρέπει να καταρτιστεί με συμβολαιογραφικό έγγραφο και να μεταγραφεί. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε ισχύει ο προσδιορισμός που προβλέπεται από τις παραπάνω διατάξεις ή και από αναγκαστικού δικαίου πολεοδομικές διατάξεις (βλ. ΑΠ 922/1998, ΕλλΔνη 39.1607· ΑΠ 186/1996, ΕλλΔνη 37.596). Από τις διατάξεις των άρθρων 3 § 1 και 2 και 5 § 1 του ίδιου νόμου, προκύπτει ότι σε περίπτωση που δεν υπάρχει ειδική συμφωνία μεταξύ όλων των συνιδιοκτητών για τον τρόπο χρήσης των κοινόχρηστων και κοινόκτητων μερών της οικοδομής, κάθε συνιδιοκτήτης δικαιούται να προβαίνει σε απόλυτη χρήση των εν λόγω μερών, να ενεργεί επισκευές και ανανεώσεις αυτών, καθώς και μεταβολές και προσθήκες αυτών, με τον όρο, όμως, ότι δεν θα παραβλάπτει τη χρήση και τα δικαιώματα των άλλων συνιδιοκτητών, δεν θα μειώνει την ασφάλεια του οικοδομήματος και δεν θα μεταβάλλει τον συνήθη προορισμό τους (ΑΠ 1375/91, ΕλλΔνη 33.1179· ΕφΛαρ 97/2012, ΤΝΠ Νόμος).

[…] Από τα ίδια αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι σε αυτόν τον τελευταίο διάδρομο σταθμεύουν τα οχήματά τους κυρίως η δεύτερη εναγόμενη, η οποία σταθμεύει το υπ’ αριθμ. …. όχημα μάρκας BMW, μαύρου χρώματος, ενώ ο τέταρτος εναγόμενος σταθμεύει το υπ’ αριθμ. … αυτοκίνητο μάρκας Mercedes, λευκού χρώματος αλλά και το υπ’ αριθμ. … μάρκας Fοrd, γαλάζιου χρώματος, αναφορικά δε με την τρίτη εναγόμενη αποδείχθηκε ότι μία φορά και όχι κατ’ επανάληψη έχει σταθμεύσει το υπ’ αριθμ. … αυτοκίνητο μάρκας Smart. Τα ανωτέρω προκύπτουν από τις προσκομιζόμενες από τους ενάγοντες φωτογραφίες, οι περισσότερες εκ των οποίων καταγράφουν στάθμευση του οχήματος της δεύτερης εναγομένης και μόνον μία του οχήματος της τρίτης εξ αυτών. Από κανένα όμως αποδεικτικό στοιχείο δεν αποδείχθηκε, ότι ο πρώτος εναγόμενος έχει σταθμεύσει το όχημά του στον ανωτέρω διάδρομο, ούτε ότι είναι αυτός ο οποίος έχει προσκαλέσει κυρίους λοιπών οχημάτων, που έχουν σταθμεύσει στον ανωτέρω διάδρομο, και δη των υπ’ αριθμ. …. αυτοκίνητο μάρκας Smart, λευκού χρώματος, υπ’ αριθμ. … αυτοκίνητο μάρκας Fiat Tipο και υπ’ αριθμ. … αυτοκίνητο μάρκας Land Rοver, μαύρου χρώματος, να σταθμεύουν αυτά στον ανωτέρω διάδρομο. Σε αντίθεση κρίση δεν δύναται να οδηγηθεί το Δικαστήριο από την ένορκη κατάθεση του Π.Κ., που ελήφθη για λογαριασμό των εναγόντων, διότι αυτή είναι ασαφής αναφορικά με το συγκεκριμένο ζήτημα και την ευθύνη του πρώτου εναγομένου, καθώς αναφέρει ότι όλοι οι εναγόμενοι προσκαλούν τρίτους κυρίους άλλων οχημάτων να σταθμεύουν αυτά, χωρίς, δηλαδή, να εξειδικεύει τις ειδικότερες ενέργειες κανενός εκτός αυτών και ούτε να αναφέρει συγκεκριμένο περιστατικό αναφορικά με τον πρώτο εναγόμενο. Επισημαίνεται ότι ο συνήθης προορισμός του συγκεκριμένου διαδρόμου είναι να αποτελεί ελεύθερο κοινόχρηστο χώρο προσβάσιμο σε όλους τους συγκυρίους του οικοπέδου, καθώς αυτός δεν οδηγεί σε συγκεκριμένο σημείο, δεδομένου ότι στο τέλος αυτού υπάρχει τοιχίο. Βέβαια, οι ενάγοντες διατείνονται ότι η στάθμευση οχημάτων στον ανωτέρω κοινόχρηστο διάδρομο παράγει ηχορύπανση και εκπομπές καυσαερίων, διότι πρόκειται για ανηφορικό σημείο και ότι απαιτούνται πολλοί ελιγμοί, διότι ο χώρος είναι στενός, με αποτέλεσμα να θίγεται το δικαίωμα κυριότητάς τους επί της αυτοτελούς ιδιοκτησίας τους, αφού υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής τους λόγω της ηχορρύπανσης και των εκπομπών καυσαερίου, δεδομένου ότι προς την πλευρά αυτή του οικοπέδου υπάρχουν τρία παράθυρα του υπογείου και βρίσκεται και η κουζίνα της κατοικίας τους. Ωστόσο, από τις προσκομιζόμενες από τους ίδιους τους ενάγοντες φωτογραφίες αποδείχθηκε ότι αφενός η κλίση του διαδρόμου δεν είναι ιδιαίτερα υψηλή και, συνεπώς, δεν παράγεται ηχορρύπανση και καυσαέρια από τους οδηγούς των οχημάτων, αφού αυτοί δεν είναι υποχρεωμένοι από τις περιστάσεις να δώσουν απότομη ώθηση στο όχημα κατά τον ελιγμό της στάθμευσης, ούτε απαιτούνται γι’ αυτήν πολλοί ελιγμοί, καθώς η κίνηση των οχημάτων είναι ευθεία. Εξάλλου, όπως προεκτέθηκε, μεταξύ του επικλινούς αυτού διαδρόμου και της κατοικίας συγκυριότητας των εναγόντων, αποδείχθηκε ότι μεσολαβεί και ο άλλος, χωρίς κλίση, διάδρομος, ώστε και ικανή απόσταση μεταξύ των σταθμευμένων οχημάτων και των παραθύρων της κατοικίας υπάρχει, με αποτέλεσμα να μην μειώνεται και το αισθητικό αποτέλεσμα της χρήσης των παραθύρων. Επομένως, οι ανωτέρω ισχυρισμοί των εναγόντων κρίνονται απορριπτέοι ως ουσία αβάσιμοι και ως εκ τούτου και η αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη.

Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που απέρριψε την αγωγή ως ουσία αβάσιμη, δεν έσφαλε στην εκτίμηση των αποδείξεων και συνεπώς ο λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμος. Συνακόλουθα, μη υπάρχοντος άλλου λόγου έφεσης προς έρευνα, η κρινομένη έφεση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη από ουσιαστική άποψη.