χορός, έστω κι αν δεν ονομάζονται ρητώς “σχολεία”, αλλά φέρουν άλλα ονόματα (π.χ. ωδείο, σχολή χορού, χορευτικό εργαστήρι κλπ.). Καταδίκη για το ως άνω αδίκημα. Ποινική ευθύνη νομίμου εκπροσώπου ιδιοκτήτριας εταιρείας (Α.Ε. με αντικείμενο επενδύσεις ακινήτων), ο οποίος εκμίσθωσε
το ακίνητο σε μία εκ των κατηγορουμένων για να το χρησιμοποιήσει ως οίκο ανοχής. Υπαρξη εξωραϊστικού πολιτιστικού συλλόγου (χορευτικό εργαστήρι) σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από το ακίνητο. Ποινική Δικονομία. Αναίρεση. Λόγοι. Εσφαλμένη ερμηνεία. Ορθή και
αιτιολογημένη η απόφαση. Απορρίπτει αναίρεση.
Αριθμός 683/2015
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Παναγιώτη Ρουμπή Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου,
Κωνσταντίνο Φράγκο, Ιωάννη Γιαννακόπουλο – Εισηγητή, Βασίλειο Καπελούζο και Πάνο
Πετρόπουλο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 20 Μαΐου 2015, με την παρουσία του
Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Μπόμπολη (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του
Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος – κατηγορουμένου Π. Τ.
του Π., κατοίκου …, που παρέστη με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Παναγιώτη Κανελλόπουλο,
για αναίρεση της υπ αριθ. 2487/2014 αποφάσεως του Πταισματοδικείου Αθηνών. Με
συγκατηγορούμενες τις : 1) I. N. του S., 2) K. M. του S. και 3) M. F. του B.
Το Πταισματοδικείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ
αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που
αναφέρονται στην από 14 Ιουλίου 2014 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο
οικείο πινάκιο με τον αριθμό 741/2014.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά
πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί ως απαράδεκτη η προκείμενη αίτηση
αναίρεσης άλλως να γίνει δεκτή.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 3 παρ. 4 του ν. 2734/1999 “εκδιδόμενα με αμοιβή πρόσωπα και άλλες διατάξεις”,
όπως ίσχυε κατά το χρόνο τελέσεως της ένδικης πράξεως (πριν, δηλαδή, από την προσθήκη στο
εδ. β και άλλων κτιρίων με το άρθρο 49 του ν. 4238/2014): “Δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση
εκδιδομένων με αμοιβή προσώπων σε διατηρητέα ή παραδοσιακά κτίρια, καθώς και σε χώρους
που δεν είναι κύριας χρήσεως και δεν πληρούν τους όρους του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού.
Επίσης, δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση σε κτίρια που απέχουν, σε ακτίνα λιγότερο από 200 μέτρα,
από ναούς, σχολεία, νηπιαγωγεία, φροντιστήρια, παιδικούς σταθμούς, νοσηλευτικά ιδρύματα,
κέντρα νεότητας, αθλητικά κέντρα, οικοτροφεία, βιβλιοθήκες και ευαγή ιδρύματα, καθώς και από
πλατείες και παιδικές χαρές. Με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου μπορεί να
αυξάνονται οι προαναφερόμενες αποστάσεις και να καθορίζονται και άλλα κτίρια, στα οποία δεν
επιτρέπεται η εγκατάσταση εκδιδομένων με αμοιβή προσώπων, καθώς και οι αποστάσεις μεταξύ
οικημάτων, στα οποία μπορούν τα εν λόγω πρόσωπα να εγκαθίστανται”. Ο λόγος της θεσπίσεως
του εδ. β της ως άνω παρ. 4 του αρθρ. 3 του ν. 2734/1999 είναι η προστασία, μεταξύ άλλων, των
χρηστών ηθών και της παιδικής ηλικίας. Τα κτίρια και τα μέρη, όμως, τα οποία δεν μπορούν να
γειτνιάζουν με οίκους ανοχής, ορίζονται στην ως άνω διάταξη περιοριστικώς και δεν είναι
επιτρεπτή η προσθήκη, δια της ερμηνείας, και άλλων, μη περιλαμβανομένων ρητώς στα ως άνω.
Δεν περιλαμβάνονται, λοιπόν, σ αυτά οι πολιτιστικοί σύλλογοι και τα μουσεία. Στην έννοια, όμως,
των σχολείων περιλαμβάνονται τα κάθε είδους σχολεία, δηλαδή και εκείνα, στα οποία διδάσκεται
μουσική ή χορός, κ.λπ., έστω και αν δεν ονομάζονται ρητώς “σχολεία”, αλλά φέρουν άλλα
ονόματα (ωδείο, σχολή χορού, χορευτικό εργαστήρι, κ.λπ.).
Εξάλλου, λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως αποτελεί, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε του
ΚΠοινΔ, και η εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, η οποία συντρέχει όταν το
δικαστήριο της ουσίας δεν κάνει σωστή υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που δέχθηκε ως αληθή στη διάταξη που εφήρμοσε, αλλά και όταν η παραβίαση γίνεται εκ πλαγίου, πράγμα που συμβαίνει όταν στο πόρισμα της αποφάσεως, που περιλαμβάνεται το συνδυασμό αιτιολογικού και διατακτικού και ανάγεται στα στοιχεία και την ταυτότητα του εγκλήματος, για το οποίο πρόκειται, χουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη 2487/2014 απόφαση του, το Πταισματοδικείο Αθηνών, που δίκασε σε πρώτο βαθμό, κήρυξε ένοχο, μεταξύ άλλων, τον αναιρεσείοντα για παράβαση του άρθρου 3 παρ. 4 του ν. 2734/1999 και τον καταδίκασε σε ποινή προστίμου τρακοσίων (300) ευρώ. Στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το δίκασαν Πταισματοδικείο δέχθηκε, κατά λέξη, τα εξής: “… αποδείχθηκαν τα εξής: Στο ισόγειο της οδού … στην Αθήνα, καταλήφθηκαν επ αυτοφώρω την 11-10-13 και ώρα 17.00 η πρώτη και η δεύτερη των κατηγορουμένων να έχουν εγκατασταθεί σε αυτό και να εκδίδονται με αμοιβή χωρίς να κατέχουν τα απαιτούμενα πιστοποιητικά ασκήσεως επαγγέλματος και χωρίς να υποβάλλονται στους σχετικούς ιατρικούς ελέγχους. Ο συγκεκριμένος οίκος ανοχής λειτουργούσε, χωρίς να έχει εκδοθεί άδεια εγκατάστασης και χρήσης του από εκδιδόμενο με αμοιβή πρόσωπο σε ακίνητο (ισόγειο) το οποίο ο τρίτος κατηγορούμενος (αναιρεσείων), ως νόμιμος εκπρόσωπος της ιδιοκτήτριας εταιρείας “………………………” είχε εκμισθώσει στην τέταρτη κατηγορουμένη για να το χρησιμοποιήσει ως οίκο ανοχής, καίτοι αυτό δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του Ν. 2734/1999, γιατί βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από πολιτιστικό σύλλογο, χορευτικό εργαστήρι και μουσείο, όπως προκύπτει από το από 12-5-11 έγγραφο της Δ/νσης Πολεοδομίας του Δήμου. Σύμφωνα με το παραπάνω έγγραφο σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από το συγκεκριμένο οίκο ανοχής βρίσκεται εξωραϊστικός πολιτιστικός σύλλογος, χορευτικό εργαστήρι … και μουσείο Αρχαίας Κ. Τέχνης. Σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 3 του Ν. 2734/1999 απαγορεύεται η εγκατάσταση εκδιδομένων με αμοιβή προσώπων σε κτίρια που απέχουν σε ακτίνα λιγότερη από 200 μέτρα από ναούς, σχολεία, νηπιαγωγεία, φροντιστήρια, παιδικούς σταθμούς, νοσηλευτικά ιδρύματα, κέντρα νεότητας, αθλητικά κέντρα, οικοτροφεία, βιβλιοθήκες και ευαγή ιδρύματα, καθώς και από πλατείες και παιδικές χαρές. Ο περιορισμός αυτός, όπως συνάγεται από την εισηγητική έκθεση και τις προπαρασκευαστικές εργασίες ψηφίσεως του νόμου, θεσπίστηκε ενόψει των ιδιαιτεροτήτων της εν λόγο) δραστηριότητας για λόγους αναγόμενους στο δημόσιο και γενικότερα κοινωνικό συμφέρον, ειδικότερα δε στην προστασία, μεταξύ άλλων, των χρηστών ηθών και της παιδικής ηλικίας. Το χορευτικό εργαστήρι …, που λειτουργεί σε ακτίνα μικρότερη των 200 μέτρων από τον οίκο ανοχής, εντάσσεται, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, στην έννοια του σχολείου – φροντιστηρίου, καθώς είναι χώρος για εκμάθηση συγκεκριμένου χορού και απευθύνεται, μεταξύ άλλων, σε παιδιά και εφήβους. Επίσης το υπάρχον σε απόσταση μικρότερη από 200 μέτρα από τον οίκο ανοχής μουσείο Αρχαίας Κ. Τέχνης εντάσσεται στην έννοια της βιβλιοθήκης, καθόσον είναι, όπως και η βιβλιοθήκη, χώρος πολιτισμού, γνώσης και μάθησης, που απευθύνεται πρωτίστως σε νέους και παιδιά.
Συνεπώς εντάσσονται και τα δύο στις χρήσεις που απαγορεύονται… Για όλους τους ανώτερω λόγους πρέπει… να κηρυχθούν ένοχοι για τις πράξεις που τους αποδίδονται κατά το κατηγορητήριο ο τρίτος κατηγορούμενος (αναιρεσείων)…”.
Με αυτά που δέχθηκε, το Δικαστήριο της ουσίας, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, ορθά εφάρμοσε την ως άνω ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 3 παρ. 4 του ν. 2734/1999, αφού δέχθηκε ότι το χορευτικό εργαστήρι … εντάσσεται στην έννοια του σχολείου – φροντιστηρίου και, συνεπώς, στα κτίρια, τα οποία δεν επιτρέπεται να γειτνιάζουν με οίκους ανοχής. Και ναι μεν, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, στα κτίρια αυτά δεν εντάσσονται και οι πολιτιστικοί σύλλογοι και τα μουσεία, όπως εσφαλμένως δέχθηκε το Πταισματοδικείο. Ομως, το σφάλμα αυτό δεν ασκεί έννομη επιρροή, καθόσον, για την εφαρμογή της διατάξεως, με βάση την οποία καταδικάσθηκε ο αναιρσείων, αρκεί ότι το οίκημα, το οποίο
εκμίσθωσε αυτός για να χρησιμοποιηθεί ως οίκος ανοχής, βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη από 200 μέτρα μόνο από το χορευτικό εργαστήρι …, το οποίο, όπως αναφέρθηκε, εντάσσεται στην ανωτέρω διάταξη. Επομένως, ο, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε του ΚΠοινΔ, μοναδικός λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για εσφαλμένη εφαρμογή της ως άνω ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, είναι αβάσιμος.
Κατ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της η κρινόμενη αίτηση και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 14 Ιουλίου 2014 (με αριθ. πρωτ. 4755/2014) αίτηση (δήλωση) του Π. Τ. του
Π., για αναίρεση της 2487/2014 αποφάσεως του Πταισματοδικείου Αθηνών.
Και
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα από διακόσια πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 28 Μαΐου 2015.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 3 Ιουνίου 2015.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Ρ.Κ.