Προσωπικότητα, ασφαλιστικά μέτρα. Περιεχόμενο του δικαιώματος. Εκπομπή από γειτονικό κατάστημα αποπνικτικών αναθυμιάσεων από έλαια προκαλώντας στους αιτούντες προβλήματα υγείας. Οι καθ ων πιθανολογείται ότι προσβάλλουν την προσωπικότητα των αιτούντων στις ειδικότερες εκφάνσεις της υγείας τους αλλά και του δικαιώματος να απολαμβάνουν ένα ήρεμο περιβάλλον χωρίς ρύπους. Σταθμίζοντας το δικαίωμα των αιτούντων αυτό της υγείας με το δικαίωμα των καθ ων της ελευθερίας να πράττουν στο ιδιωτικό τους χώρο, υπερέχει το πρώτο.
Αριθμός Απόφασης 333/2013
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΔΟΥ
(Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)
Αποτελούμενο από την Πρόεδρο Πρωτοδικών Ελένη Σκριβάνου, η οποία ορίστηκε νόμιμα με κλήρωση.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 22-4-2013 χωρίς την σύμπραξη γραμματέα.
Για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Των αιτούντων: 1) 2), οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν η μεν πρώτη μετά, ο δε δεύτερος δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους Μιχαήλ Καντιδενού.
KAΤΑ των καθών: 1) 2), οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους Νικολάου Μηνά.
Οι αιτούντες ζήτησαν να γίνει δεκτή η αίτησή τους, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου με αριθμό 1155/11-9-2012 και προσδιορίστηκε αρχικά δικάσιμος η 10-12-2012, κατά την οποία η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε για τη σημερινή δικάσιμο, παρασταθέντων όλων των διαδίκων.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξουσίου δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ο Αστικός Κώδικας στο άρθρο 57 εδ. α ορίζει ότι όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητα του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό και προς εκείνες των επόμενων άρθρων 58, 59 και 60 Α.Κ. συνάγεται ότι ο νόμος παρέχει προστασία στο πρόσωπο από προσβολές της προσωπικότητας του χωρίς όμως να προβαίνει, ταυτόχρονα και σε προσδιορισμό του περιεχομένου του δικαιώματος αλλά αρκείται σε καθορισμό των προϋποθέσεων και των μέσων προστασίας του δικαιώματος αυτού. Ετσι, το δικαίωμα της προσωπικότητας χαρακτηρίζεται ως “αόριστη έννοια” (Λαδάς, Γενικές Αρχές του Αστικού Δικαίου i, σελ. 409) χρήζουσα εξειδίκευσης για την οριοθέτηση της με τη χρήση κατευθυντήριων κριτηρίων (Δεληγιάννης, Η προστασία της προσωπικότητας κατά τον Αστικό Κώδικα από την άποψη των σχετικών συνταγματικών ρυθμίσεων, ΕλλΔνη 1997, 489 επ.) ή ως “δικαίωμα πλαίσιο” (Καράκωστας, Προσωπικότητα και Τύπος, 2000, σελ. 51} που πρέπει να συγκεκριμενοποιηθεί με βάση τις κατηγορίες στις οποίες διακρίνονται τα επιμέρους έννομα αγαθά της προσωπικότητας. Η παλιότερη θεωρία διατύπωσε την άποψη ότι η συγκεκριμενοποίηση του περιεχομένου του δικαιώματος της προσωπικότητας θα έπρεπε να γίνει με γνώμονα την κρατούσα ηθική και τον κρατούντα πνευματικό πολιτισμό (Μιχαηλίδης-Νουάρος, Ο τεχνικός πολιτισμός και το αστικόν δίκαιον, 1962 σελ. 15). Ηδη η παρατηρούμενη στο Σύνταγμα τάση περιορισμού της κρατικής εξουσίας και η ενίσχυση των ατομικών δικαιωμάτων παρέχουν, μέσω της ερμηνείας των σχετικών συνταγματικών διατάξεων, κριτήρια για την εξειδίκευση του περιεχομένου του δικαιώματος της προσωπικότητας. Οι βασικότερες συνταγματικές διατάξεις είναι εκείνες των άρθρων 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1, χωρίς να παραβλέπονται και άλλες που προστατεύουν ειδικότερες εκδηλώσεις του εξεταζόμενου δικαιώματος, όπως είναι εκείνες που αφορούν: το δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση των προσωπικών δεδομένων, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα (9Α), το δικαίωμα στην πληροφόρηση (5Α παρ. 1), το δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνία της πληροφορίας (5Α παρ. 2), το δικαίωμα για σύσταση ενώσεων και μη κερδοσκοπικών σωματείων (12 παρ. 1), το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης γνώμης (14 παρ. 1), το δικαίωμα απάντησης οποιουδήποτε θίγεται από υβριστικό ή δυσφημιστικό δημοσίευμα ή εκπομπή (14 παρ. 5), το δικαίωμα στην τέχνη και την επιστήμη (16 παρ.1), το δικαίωμα για εργασία (22 παρ. (εδ. α`), η προστασία της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής (9 παρ.1 εδ.β`), ή ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης (13 παρ. 1 εδ. α`), η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος (24 παρ. 1). Με βάση τις σημαντικότερες από τις πιο πάνω συνταγματικές διατάξεις, δηλαδή εκείνες των άρθρων 2 παρ. 1, που αναφέρεται στο σεβασμό και στην προστασία της αξίας του ανθρώπου και 5 παρ. 1 που αφορά στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας μπορεί να ειπωθεί ότι στο δικαίωμα της προσωπικότητας, στο πλαίσιο του ιδιωτικού δικαίου περιλαμβάνεται ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου, υπό την έννοια του απαραβίαστου πυρήνα της προσωπικότητας του ανθρώπου ως φυσικού υποκειμένου δικαίου που διακρίνει τον άνθρωπο από τα άλογα όντα και από τα αντικείμενα δικαίου (Λαδάς, ο.π., σελ. 411, Δαγτόγλου, Ατομικά Δικαιώματα, τόμος Β`, 1991, αριθ. 1450), και η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Η σημασία του απαραβίαστου πυρήνα της ανθρώπινης αξίας διαφαίνεται στο πεδίο της στάθμισης κατά τη σύγκρουση των δικαιωμάτων της προσωπικότητας δύο προσώπων ώστε να κριθεί ποιο θα είναι το υπερέχον στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η αναγωγή στις συνταγματικές διατάξεις, για τις οποίες μόλις έγινε λόγος, καθίσταται αναγκαία ενόψει της εντοπισθείσας αοριστίας αναφορικά με τον προσδιορισμό της έννοιας, λαμβανομένης υπόψη και της διάταξης του άρθρου 25 παρ. 1 εδ. 3 του Συντάγματος κατά την οποία τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου ισχύουν και στις μεταξύ ιδιωτών σχέσεις. Ετσι, ως προσωπικότητα ορίζεται το σύνολο των αγαθών που συνδέονται αναπόσπαστα με την αξία του προσώπου και συγκροτούν τη σωματική, πνευματική και κοινωνική ατομικότητα του (Λαδάς, ο.π. σελ. 412, Σημαντήρας Γενικές Αρχές του Αστικού Δικαίου, 1988, αριθ. 367, Παπαντωνίου, Γενικές Αρχές του Αστικού Δικαίου, 1983, σελ. 124). Πρέπει να παρατηρηθεί ότι τα επιμέρους αυτά αγαθά σε πολύ μεγάλο βαθμό αποτελούν αντικείμενο προστασίας από διατάξεις όχι μόνον του αστικού δικαίου αλλά και του ποινικού δικαίου όπως είναι εκείνες για την προστασία της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας, της τιμής κλπ. Τα αγαθά αυτά είναι κοινά για όλους του ανθρώπους, αξία όμως του ανθρώπου συνεπάγεται τον αυτοπροσδιορισμό του και συνακόλουθα το δικαίωμα αυτοδιάθεσης και ανάπτυξης του. Η προσβολή και ενός μόνον αγαθού που αποτελεί επιμέρους έκφανση της προσωπικότητας που προστατεύεται από διατάξεις των άρθρων 57 επ. ΑΚ στην πραγματικότητα συνιστά προσβολή της ατομικότητας του συγκεκριμένου προσώπου. Για τούτο το δικαίωμα της προσωπικότητας χαρακτηρίζεται ως ενιαίο ή καθολικό δικαίωμα που έχει απόλυτο χαρακτήρα και είναι προσωπικό και ανεξάρτητο από το αντίστοιχο δικαίωμα κάθε άλλου προσώπου, ώστε να μη μπορεί να ανήκει σε περισσότερα πρόσωπα (Απ. Γεωργιάδης, Γενικές Αρχές του Αστικού Δικαίου, 2002, σελ. 147). Στην προκειμένη περίπτωση οι αιτούντες-σύζυγοι με την κρινόμενη αίτηση τους, εκθέτουν ότι διατηρούν κατάστημα τουριστικών ειδών στο Γιαλό της νήσου Σύμης Δωδεκάνησου, δίπλα από το οποίο βρίσκεται το κατάστημα που πρώτου των καθών το οποίο λειτουργεί η δεύτερη των καθών, αδερφή του πρώτου, επίσης με τουριστικά είδη. Οτι η δεύτερη των καθών, χρησιμοποιεί στο ως άνω κατάστημα (του πρώτου των καθών) αρωματικά έλαια και κεριά, αγνώστου προελεύσεως και συνθέσεως, τα οποία έχουν έντονη κι αποπνικτική οσμή, με αποτέλεσμα να ενοχλούν τους αιτούντες στο δικό τους κατάστημα (ακριβώς έξω από αυτό αλλά και εντός αυτού), και να βλάπτουν την υγεία τους, καθώς μάλιστα είναι μεγάλης ηλικίας η δε πρώτη εξ αυτών πάσχει από βρογχικό άσθμα, υποθυροειδισμό κλπ, έχουν δε μεταφερθεί με συμπτώματα δύσπνοιας εξαιτίας της εν λόγω μυρωδιάς στο νοσοκομείο, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αίτηση. Επικαλούμενοι δε επείγουσα περίπτωση και επικείμενο κίνδυνο, όσον αφορά το δικαίωμα στην προσωπικότητά τους, ζητούν να ρυθμιστεί προσωρινά η κατάσταση και να υποχρεωθούν προσωρινά οι καθών να απέχουν από τις ανωτέρω ενέργειες και να καταδικαστούν στα δικαστικά τους έξοδα. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η κρινόμενη αίτηση αρμοδίως εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου κατά τη διαδικασία των άρθρων 686 επ. ΚΠολΔ και είναι ορισμένη και νόμιμη, αντίθετα με όσα υποστηρίζουν οι καθων, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 57 επ. ΑΚ, 731, 732, 176 ΚΠολΔ και όσων αναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική βασιμότητα της.
Οι καθών με το σημείωμά τους αλλά και με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου τους ενώπιον του ακροατηρίου του Δικαστηρίου τούτου, άσκησαν παραδεκτώς ανταίτηση στην οποία υποστηρίζουν ότι οι αιτούντες αναφέρουν ψευδώς στο αιτητικό της αίτησης τους περί “…εκπομπής αναθυμιάσεων των αρωματικών ελαίων που εμπορεύονται στο κατάστημα τους (οι καθών)”, ενώ στο ιστορικό “περιορίζονται στη χρήση και όχι στην εμπορία όπως είναι το ορθό. Οτι αυτοί οι ισχυρισμοί των αιτούντων, σχετικά με το ως άνω γεγονός, είναι προσβλητικοί, της προσωπικότητας τους (των ανταιτούντων-καθών) και μπορούν να βλάψουν την τιμή και την υπόληψη τους. Ζητούν δε ακολούθως, οι ανταιτούντες, να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα και να απαγορευθεί στους αιτούντες -καθών η ανταίτηση) να τους συκοφαντούν καθώς και να υποχρεωθούν να τους καταβάλλουν το ποσό των 10.000 ευρώ ο καθένας εις ολοκληρον ως χρηματική ικανοποίηση τους λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστησαν από την ως άνω παράνομη συμπεριφορά τους απειλούμενης εις βάρος τους προσωπικής κράτησης και χρηματικής ποινής για κάθε παράβαση της απόφασης που θα εκδοθεί.
Η ανταίτηση, όμως, αυτή πέραν της αοριστίας της, καθώς δεν αναφέρεται σε αυτήν ότι οι καθών η ανταίτηση, γνώριζαν το ψευδές του αναφερόμενου στην αίτηση γεγονότος, το οποίο, κατά τους ισχυρισμούς των ανταιτούντων, ήταν ψευδές και το διέδιδαν σε τρίτους, ούτε διευκρινίζουν το ποσό των 10.000 ευρώ που ζητούν ως χρηματική ικανοποίησή τους αν το ζητούν για τον καθένα από αυτούς (ανταιτούντες) ή και για τους δύο, σε κάθε περίπτωση είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη διότι ως προς το αίτημά της περί καταβολής χρηματικής ικανοποίησης, πρόκειται για πλήρη και ως εκ τούτου ανεπίτρεπτη, ικανοποίηση δικαιώματος, ενώ ως προς το αίτημά της περί απαγόρευσης της συκοφάντησής τους από τους καθών η ανταίτηση, δεν αναφέρουν σε τι συνίσταται η επείγουσα περίπτωση ή ο επικείμενος κίνδυνος που να δικαιολογεί τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, καθώς μόνος ο ισχυρισμός τους ότι επίκεινται συγκρούσεις, δεν συνιστά τέτοια επείγουσα περίπτωση.
Από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων ενώπιον του ακροατηρίου του Δικαστηρίου τούτου, ήτοι της μάρτυρα των αιτούντων ( ), που γεννήθηκε το έτος 1975 στην Αθήνα, κατοίκου Σύμης, κόρης των αιτούντων, και του μάρτυρα των καθών ( ),κατοίκου Σύμης, καθώς επίσης και των εγγράφων, τα οποία οι διάδικοι προσκομίζουν και της υπ` αρ. 4.404/13-S-2012 ένορκης βεβαίωσης της ως άνω μάρτυρα των αιτούντων ενώπιον της συμβολαιογράφου Σύμης ( ), που προσκομίζουν οι αιτούντες, η οποία λαμβάνεται υπόψη στην παρούσα διαδικασία και χωρίς την κλήτευση του αντιδίκου μέρους, πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα: Οι αιτούντες-σύζυγοι διατηρούν κατάστημα τουριστικών ειδών (κυρίως σουβενίρ) στο Γιαλό της νήσου Σύμης Δωδεκάνησου, δίπλα από το οποίο (τα χωρίζει ένα στενό δρομάκι 1,5 μ.), βρίσκεται το κατάστημα που πρώτου των καθών το οποίο λειτουργεί η δεύτερη των καθών, αδερφή του πρώτου, επίσης με τουριστικά είδη (κυρίως ενδύματα). Η δεύτερη των καθών από τον Αύγουστο του 2011 αλλά και τη θερινή σεζόν του 2012, λίγο καιρό πριν την άσκηση της ένδικης αίτησης, άρχισε να χρησιμοποιεί στο ως άνω κατάστημα του πρώτου των καθών, για να δημιουργείται ευχάριστη ατμόσφαιρα που βοηθά στην προσέλκυση πελατών, αρωματικά κεριά, αλλά και αρωματικά έλαια τα οποία καίει (μέσα σε “καντήλια” κλπ) αγνώστου προελεύσεως και συνθέσεως, τα οποία αναδίδουν πολύ έντονη κι αποπνικτική (σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στη Σύμη το καλοκαίρι) οσμή, με αποτέλεσμα να ενοχλούν τους αιτούντες οι οποίοι δεν μπορούν να σταθούν έξω από το κατάστημα τους, όπου συνήθως κάθονται λόγω της ζέστης, αλλά ούτε καν μέσα στο κατάστημά τους διότι ακόμη κι εκεί η μυρωδιά είναι αισθητή. Παρά δε τις διαμαρτυρίες τους προς τους καθών, αυτοί συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τα ως άνω έλαια. Οι αιτούντες, οι οποίοι είναι μεγάλης ηλικίας και με προβλήματα υγείας (και ιδιαίτερα η πρώτη εξ αυτών, η οποία πάσχει από άσθμα, αλλεργία, υποθειροειδισμό και σακχαρώδη διαβήτη), βλάπτονται σημαντικά από την ως άνω καύση των ελαίων και κεριών, στους οποίους από την οσμή δημιουργούνται ζαλάδες, δύσπνοια και γενικά έντονη δυσφορία. Μάλιστα, εισπνέοντας τις αναθυμιάσεις από τα έλαια, ένιωσαν έντονη δυσφορία και δυσκολία στην αναπνοή και μεταφέρθηκαν στο ιατρείο Σύμης, η μεν πρώτη εξ αυτών στις 18-8-2012, ο δε δεύτερος στις 27/8/2012 κα 4-9-2012 (βλ. υπ` αρ. 65, 86 και 91/2012, αντίστοιχα, ιατρικές γνωματεύσεις των ιατρών του Πολυδύναμου Ιατρείου Σύμης, Γ.Ν Ρόδου). Οπως αναφέρεται δε και στην από 20-6- 2012 βεβαίωση του ιατρού ενδοκρινολόγου-διαβητολόγου ( ), η πρώτη αιτούσα πάσχει, όπως προεκτέθηκε, από σακχαρώδη διαβήτη και πολυοζώδη ταξική βρογχοκοίλη και πρέπει να αποφεύγει στρεσογόνες καταστάσεις και τοξικές ουσίες σε εισπνοή που επιδεινώνουν την τοξικότητα του θυροειδούς. Ο ισχυρισμός των καθών, που υποστήριξε και ο μάρτυρας τους, ο οποίος είναι σύζυγος της υπαλλήλου που εργάζεται στο κατάστημά τους, ότι οι αιτούντες προέβησαν στην άσκηση της ένδικης αίτησης για ανταγωνιστικούς λόγους, αφενός μεν διαψεύδεται από τα ως άνω ιατρικά πιστοποιητικά, αφετέρου δεν κρίνεται πειστικός, διότι τα αντικείμενα εμπορίας στα καταστήματα των αντιδίκων είναι κατά το πλείστον διαφορετικά (οι αιτούντες πωλούν κυρίως σουβενίρς ενώ οι καθών ενδύματα και υποδήματα). Επίσης μη πειστικός κρίνεται και ο ισχυρισμός των κάθων, ότι τα μπουκαλάκια των αρωματικών ελαίων που προσκομίζουν οι αιτούντες, τα οποία έλαβαν από το κατάστημα των καθών, τα είχε μια υπάλληλος τους μέσα στην τσάντα της για προσωπική μόνο χρήση. Αβάσιμη δε είναι και η ένσταση των καθών περί καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος των αιτούντων επειδή αυτοί, όπως υποστηρίζονται οι καθών, καθυστέρησαν να το ασκήσουν, καθώς, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, οι αιτούντες άσκησαν την ένδικη αίτηση λίγες ημέρες αφού τους δημιουργήθηκαν τα προβλήματα δύσπνοιας τα οποία τους ανάγκασαν να μεταφερθούν στο νοσοκομείο. Με την ως άνω αναφερθείσα συμπεριφορά τους οι καθών πιθανολογείται ότι προσβάλλουν την προσωπικότητα των αιτούντων στις ειδικότερες εκφάνσεις της υγείας αλλά και του δικαιώματος να απολαμβάνουν ένα ήρεμο περιβάλλον χωρίς ρύπους. Σταθμίζοντας δε, κατά τα προαναφερθέντα στη μείζονα σκέψη, το δικαίωμα αυτό των αιτούντων (της υγείας τους) με το δικαίωμα των καθών (της ελευθερίας να πράττουν στο ιδιωτικό τους χώρο), το πρώτο κρίνεται ότι υπερέχει. Πρέπει, επομένως, η κρινόμενη αίτηση να γίνει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να ρυθμιστεί προσωρινά π κατάσταση με τη λήψη των καταλλήλων ασφαλιστικών μέτρων τα οποία κατά την κρίση του Δικαστηρίου συνίστανται στην επιβολή προς τους καθών της υποχρέωσης να απέχουν από την με οποιοδήποτε τρόπο χρήση (καύση, διάχυση κλπ) αρωματικών ελαίων και κεριών στο κατάστημα του πρώτου εξ αυτών από την δεύτερη εξ αυτών, σύμφωνα με τα οριζόμενα, ειδικότερα στο διατακτικό, απειλουμένης κατά των καθών, για κάθε παράβαση της απόφασης αυτής, προσωπικής κράτησης 1 μηνός και χρηματικής ποινής 200 ευρώ. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των αιτούντων πρέπει να επιβληθούν εις βάρος των καθων, λόγω της ήττας τους (άρθρο 175 ΚΠολΔ), όπως επίσης ορίζονται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ` αντιμωλίαν των διαδίκων.
Δέχεται την αίτηση.
Απορρίπτει την ανταίτηση.
Ρυθμίζει προσωρινά την κατάσταση ως εξής: Επιβάλλει στους καθών να απέχουν από την με οποιαδήποτε τρόπο χρήση (καύση, διάχυση κλπ) αρωματικών ελαίων και κεριών στο κατάστημα του πρώτου εξ αυτών από την δεύτερη εξ αυτών. Απειλεί κατά των καθών προσωπική κράτηση ενός (1) μηνός και χρηματική ποινή διακοσίων (200) ευρώ για κάθε παράβαση του διατακτικού της απόφασης αυτής.
Επιβάλλει εις βάρος των καθών τα δικαστικά έξοδα των αιτούντων, τα οποία ορίζει σε διακόσια (200) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε, σε έκτακτη, δημόσιο: στο ακροατήριο του συνεδρίαση, στη Ρόδο, στις 13-5-2013, απάντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
(για τη δημοσίευση)
Ε.Φ.