Διάνοιξη ανοίγματος σε εξωτερικό τοίχο οικοδομής κείμενης σε επαφή με γειτονικό ακίνητο. Κτιριοδομικός κανονισμός. Έννοια ανοιγμάτων. Προσβολή προσωπικότητας. ʼσκηση αγωγής με αίτημα το κλείσιμο του ανοίγματος (παραθύρου) από τον εναγόμενο. Κατά τόπο αρμοδιότητα του δικάζοντος δικαστηρίου με βάση τη γενική δωσιδικία του εναγομένου και όχι την αποκλειστική δωσιδικία του ακινήτου, καθώς η ένδικη αγωγή αφορούσε την κατά τις πολεοδομικές διατάξεις ενοχική αξίωση του κυρίου του ακινήτου που έχει κοινό όριο με το κτίσμα στον τοίχο του οποίου έγιναν παράνομα ανοίγματα να απαιτήσει το κλείσιμο των ανοιγμάτων αυτών και όχι την εμπράγματη αρνητική αγωγή. Δέχεται την αγωγή.
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 583/2015
ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Ευγενία Τσέττα, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Μιχαήλ Τσέφα, Πρωτοδίκη,
Βασιλική Ρέππα, Πρωτοδίκη – Εισηγήτρια και από τον Γραμματέα Βασίλειο Μπισμπίκη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, στις 20-01-2015, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Του ενάγοντος : ………………………, κατοίκου Πατρών, ο οποίος παραστάθηκε μετά του
πληρεξουσίου δικηγόρου του Σταύρου Σκουτέρη (του ΔΣΠατρών), που κατέθεσε προτάσεις.
Του εναγόμενου : ……………….., κατοίκου ʼνω Οβρυάς Δήμου Μεσσάτιδος Αχαΐας, ο οποίος
παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του Θεόδωρου Διαμαντόπουλου ( του ΔΣ Πατρών),
που κατέθεσε προτάσεις.
Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 04-9-2013 αγωγή του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του
παρόντος Δικαστηρίου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 2574/04-9-2013 και προσδιορίστηκε να συζητηθεί
στη δικάσιμο της 04-3-2014.
Κατά την τελευταία αυτή δικάσιμο η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε στη δικάσιμο που αναφέρεται
στην αρχή της παρούσας και γράφηκε εκ νέου στο πινάκιο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ότε εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου, οι πληρεξούσιοι
δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα
αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις που κατέθεσαν.
Αφού μελέτησε τη δικογραφία Σκέφθηκε σύμφωνα με το νόμο
Κατά τη σαφή έννοια της διάταξης του άρθρου 1108 του ΑΚ, η αρνητική αγωγή βάση έχει την κυριότητα
του ενάγοντος και την προσβολή αυτής με πράξεις διατάραξης ή επέμβασης, ο δε με αυτή εναγόμενος
μπορεί, αφενός μεν να αμφισβητήσει την κυριότητα του ενάγοντος ο οποίος υποχρεούται στην
πεοίπτωση αυτή προς απόδειξη της κυριότητάς του, αφετέρου δε να αντιτάξει ότι την επέμβαση
ενήρνησε με βάση δικαίωμα ενοχικό ή εμπράγματο που του ανήκει, το οποίο, αποδεικνυόμενο, επιφέρει
την κατάλυση της αγωγής. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 26 παρ. 9 του ν.δ. 8/1973 περί
Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, που έπαυσε μεν να ισχύει μετά ένα έτος από την ισχύ του ν.
1577/1985 «Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός», δηλαδή από τις 18-12-1985, σύμφωνα με το άρθρο 31
παρ. 1 εδάφια α` και γ` αυτού, η ισχύς του όμως παρατάθηκε στη συνέχεια με τις 296/88/14-1-1987 και
233/3/4-1-1988, αντίστοιχα, αποφάσεις του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ (η δεύτερη από τις οποίες κυρώθηκε με
το άρθρο 3 παρ. 3 του ν. 1772/1988 «Τροποποίηση διατάξεων του ν. 1577/1985»), «Επί τοίχων
ανεγειρομένων εν επαφή προς το κοινόν όριον των ιδιοκτησιών ή επί τοίχων ανεγερθέντων
εκατέρωθεν του κοινού ορίου των ιδιοκτησιών κατά τας προϊσχυσάσας διατάξεις απαγορεύεται η
διάνοιξις οιωνδήποτε ανοιγμάτων. Ανοίγματα αντικείμενα προς την απαγόρευσιν αυτήν δεν κλείονται
δια πράξεως της διοικήσεως αλλά κατόπιν δικαστικής αποφάσεως εκτελουμένης κατά τις διατάξεις της
πολιτικής δικονομίας». Κατά τις διατάξεις, επίσης, του άρθρου 10 παρ. 9 και 10 της 3046/304/30-1-
1989 απόφασης «Κτιριοδομικός Κανονισμός», όπως αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 5 της υπ`αριθμ.
49977/3068 απόφασης του Υπουργού Δημόσιων Έργων (της 27-6/30-6-1989), που εκδόθηκε κατ`
εξουσιοδότηση του άρθρου 25 του ν.1577/1985 (ΓΟΚ 1985), ορίζεται ότι: «Στους μεσότοιχους και τους
εξωτερικούς τοίχους του κτιρίου που ανεγείρονται σε επαφή με το κοινό όριον των ιδιοκτησιών
απαγορεύεται η διάνοιξη ανοιγμάτων» (παράγραφος 9). «Ανοίγματα που προϋπήρχαν του ν.δ. 8/1973
(ΓΟΚ 1973) και αντιβαίνουν στην απαγόρευση της προηγούμενης παραγράφου, δεν κλείνονται με πράξη
της διοικήσεως, αλλά ύστερα από δικαστική απόφαση, που εκτελείται σύμφωνα με τις διατάξεις της
πολιτικής δικονομίας» (παράγραφος 10). Οι όμοιου περιεχομένου αμέσως πιο πάνω διατάξεις
αποβλέπουν κυρίως στην προστασία του όμορου ιδιοκτήτη, όπως προκύπτει από τη διατύπωσή τους και
ιδιαίτερα από το γεγονός ότι ορίζουν, ότι τα ανοίγματα κλείνονται όχι με πράξη της Διοίκησης, αλλά με
δικαστική απόφαση, η έκδοση της οποίας προϋποθέτει δίκη κατά την οποία μόνοι νομιμοποιούμενοι ως
διάδικοι είναι οι κύριοι των γειτόνικών ακινήτων, περιέχουν κανόνα γειτονικού δικαίου, αφού εισάγουν
περιορισμό της κυριότητας του γείτονα χωρίς επιβάρυνση της ιδιοκτησίας του με εμπράγματα υπέρ
τρίτου δικαιώματα και παρέχουν στον κύριο του γειτονικού ακινήτου το δικαίωμα να απαιτήσει να
κλείσουν τα ανοίγματα. Το δικαίωμα αυτό συνίσταται στην αξίωση κατά του εκάστοτε ιδιοκτήτη στον
οποίο και επιβάλλεται η υποχρέωση να προβεί στο κλείσιμο κενού λόγω ανοιγμάτων. Θεμελιώνει,
δηλαδή, η καθεμιά από τις παραπάνω διατάξεις αγωγή ενοχικού χαρακτήρα, η οποία διαφέρει από την
αρνητική αγωγή του άρθρου 1108 ΑΚ ως προς την ιστορική βάση, τη νομιμοποίηση και το αίτημα, γιατί,
ενώ η τελευταία προϋποθέτει επενέργεια στο ακίνητο του ενάγοντος διαταρακτική της κυριότητάς του,
απευθύνεται εναντίον εκείνου από τον οποίο προήλθε η διατάραξη (προσβολή), ανεξάρτητα εάν αυτός
συνδέεται με συγκεκριμένο ακίνητο ως κύριος, νομέας ή επικαρπωτής κ.λ.π. και έχει ως αίτημα την
άρση της προσβολής και την παράλειψή της στο μέλλον, η από το ΓΟΚ ή το άρθρο 10 παρ. 9 και 10 της
πιο πάνω υπουργικής απόφασης αυτοτελής ενοχική αγωγή στηρίζεται απλώς και μόνο στο γεγονός της
ύπαρξης ανοιγμάτων στο μεσότοιχο ή στον τοίχο του οικοδομήματος που εφάπτεται στο όριο γειτονικού
ακινήτου, έστω και αν καμιά βλαπτική ενέργεια (διατάραξη) δεν προκαλείται από τα ανοίγματα αυτά
στην ιδιοκτησία του ενάγοντος – γείτονος, στρέφεται κατά του εκάστοτε κυρίου του παραπάνω
οικοδομήματος, αδιαφόρως αν είναι εκείνος που κατασκεύασε τα ανοίγματα και το αίτημά της
περιορίζεται μόνο στο κλείσιμο των εν λόγω ανοιγμάτων (ΑΠ 399/2006 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ 438/2004
ΑχαΝομ 2005. 867, ΕφΑθ 3770/2004 ΕλλΔνη 2004. 1692). Από τις διατάξεις αυτές σε συνδυασμό με τις
διατάξεις περί κυριότητας και περί δουλειών των άρθρων 999 επ., 1108, 1033 επ. και 1118 επ. του ΑΚ
συνάγεται ότι τα ανοίγματα επί οικοδομής σε επαφή με γειτονικό ακίνητο απαγορεύονται, ως
αντιβαίνοντα σε δημοσίας τάξεως κανόνες του κτιριοδομικού κανονισμού (ΑΠ 1352/1989 ΕΔΠ
1991167), ώστε δικαίωμα διατήρησης τέτοιας κατασκευής δεν μπορεί να αποκτηθεί ούτε και με τις
διατάξεις περί πραγματικών δουλειών είτε με σύμβαση είτε με χρησικτησία (ΕφΠατρ 438/2004 ΑχαΝομ
2005. 867, ΕφΠατρ 586/2005 ΑχαΝομ 2005. 686, ΕφΑΘ 9300/1998 ΕλλΔνη 1999. 1188). Ως ανοίγματα
κατά την έννοια των παραπάνω διατάξεων θεωρούνται γενικώς τα προς φωτισμό, αερισμό και
συγκοινωνία διαμερισμάτων ευρισκόμενα επί των τοίχων ή της στέγης κενά π.χ. πόρτες, παράθυρα,
φεγγίτες κ.λ.π (ΟλΑΠ 958/1985 ΝοΒ 33,1403). Η διαφορά δε αυτή, ως διαφορά που το αντικείμενό της
δεν αποτιμάται χρηματικά, υπάγεται στη γενική κατ` άρθρο 18 του ΚΠολΔ αρμοδιότητα του Πολυμελούς
Πρωτοδικείου (πρβλ. ΑΠ 399/2006 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ 620/2011 αδημ., ΕφΠειρ 57/1997 ΕλλΔνη
38.1617, ΕφΑΘ 6153/1994 ΕλλΔνη 37.1150). Περαιτέρω, από τη σαφή διατύπωση των διατάξεων του
άρθρου 26 παρ. 9 του ΓΟΚ ΝΔ 8/1973 (προϊσχύσαντος ΓΟΚ 1973) και άρθρου 50 παρ. 3 ΒΔ 9.8/1955
(ΓΟΚ 1955), κατά τις οποίες στους μεσότοιχους και τους εξωτερικούς τοίχους, που ανεγείρονται στο
κοινό όριο των ιδιοκτησιών απαγορεύεται η διάνοιξη ανοιγμάτων και ότι τούτα κλείνονται όχι με πράξη
της διοίκησης αλλά με δικαστική απόφαση, που εκτελείται σύμφωνα με τις διατάξεις τα πολιτικής
δικονομίας, προκύπτει ότι, οι παραπάνω ρυθμίσεις, παρότι προέρχονται και επιβάλλονται από τους
προηγούμενοι ΓΟΚ, ήτοι διατάξεις, που ρυθμίζουν θέματα ουσιαστικού δημόσιου διοικητικού δικαίου και
δεν παράγουν κατά κανόνα ιδιωτικά δικαιώματα, στη συγκεκριμένη περίπτωση εξαιρετικά παράγουν
ιδιωτικό δικαίωμα και παρέχουν στον κύριο του ακινήτου την ενοχική αξίωση να απαιτήσει από τον
εκάστοτε κύριο του όμορου ακινήτου, στο οποίο έχουν διανοιχθεί ανοίγματα σε τοίχο επί του κοινού
ορίου, το κλείσιμο αυτών (πραγματοπαγής ενοχή). Ο Ν 1577/1985 (νέος ΓΟΚ) , σε αντίθεση με τον
προηγούμενο ΓΟΚ του 1973 δεν περιέλαβε συγκεκριμένες ρυθμίσεις κτιριοδομικού περιεχομένου
(κτιριοδομικό κανονισμό) αλλά αναφέρθηκε σε αυτές κατά γενικό τρόπο ως διατάξεις του άρθρου 26.
Συγκεκριμένα στην παρ. 1 του παραπάνω άρθρου καθορίζει τις γενικές κατευθυντήριες γραμμές (άνεση,
υγεία περιοίκων, ποιότητα, ασφάλεια, αισθητική, λειτουργικότητα κτιρίων, προστασία περιβάλλοντος
κ.λπ.), ενώ με την παρ. 2 προσδιορίζει ειδικότερα το περιεχόμενο των ρυθμίσεων κτιριοδομικού
χαρακτήρα (χρήσεις κτιρίων και χώρων, λειτουργικές απαιτήσεις, φωτισμό, εσωτερικές εγκαταστάσεις,
θερμομόνωση, ηχομόνωση κ.λπ.) και εξουσιοδοτεί τον αρμόδιο Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, όπως κινούμενος
στα παραπάνω πλαίσια, προβαίνει στο μέλλον με αποφάσεις του στη λεπτομερή ρύθμιση των θεμάτων
κτιριοδομικού περιεχομένου (κτιριοδομικό κανονισμό). Περαιτέρω κατά την παρ. 4 του παραπάνω
άρθρου 26 και άρθρου 31 αυτού (νέου ΓΟΚ, Ν 1577/1985), παρότι καταργήθηκε το ΝΔ 8/1973,
διατηρήθηκε η ισχύς των διατάξεων κτιριοδομικού περιεχομένου, που υπήρχαν σε αυτό και οι οποίες
προσδιορίζονται στην παρ. 1 του άρθρου 31 του νέου ΓΟΚ. Περιλαμβάνονται δε σε αυτές και οι
παραπάνω διατάξεις του άρθρου 26 παρ. 9 του ΝΔ 8/1973, που αφορούν το κλείσιμο των ανοιγμάτων
επί του κοινού ορίου κατά τα παραπάνω με απόφαση πολιτικού Δικαστηρίου. Παρατάθηκε δε τελικά η
ισχύς αυτών των κτιριοδομικού περιεχομένου διατάξεων μέχρι τις 19.8.1989, οπότε και έπαυσαν να
ισχύουν (βλ. ΣτΕ 2586/1996 ΕλλΔνη 38,1239). Από το χρονικό δε αυτό σημείο εφαρμοστέες είναι
πλέον οι διατάξεις του νέου κτιριοδομικού κανονισμού, (απόφαση ΥΠΕΧΩΔΕ 3046/304/30.1.1989, όπως
συμπληρώθηκε με την απόφαση ΥΠΕΧΩΔΕ 49977/3068/30.6.1989, ΦΕΚ Β` 535),που εκδόθηκαν κατ`
εξουσιοδότηση του άρθρου 26 παρ. 4 του ισχύοντος ΓΟΚ, Ν. 1577/85 κατά τα παραπάνω. Ειδικά στις
διατάξεις των παρ. 9 και 10 του άρθρου 10 του νέου κτιριοδομικού κανονισμού (ήδη άρθρο 353 της
ενιαίας κωδικοποίησης τα πολεοδομικής νομοθεσίας ΠΔ 14.7/27.7.1999), που περιλαμβάνουν ρυθμίσεις
για τα ανοίγματα επί του κοινού ορίου, ορίζεται (παρ. 10) ότι «ανοίγματα που προϋπήρχαν του ΝΔ
8/1973 και αντιβαίνουν στην απαγόρευση της προηγούμενης παραγράφου δεν κλείνονται με πράξη της
διοίκησης, αλλά ύστερα από δικαστική απόφαση, που εκτελείται κατά τις διατάξεις της πολιτικής
δικονομίας». Στο άρθρο δε 35 του παραπάνω κτιριοδομικού κανονισμού (ήδη άρθρο 378 της ενιαίας
κωδικοποίησης της πολεοδομικής νομοθεσίας ΠΔ 14.7/27.7.1999) ορίσθηκε ακόμη ότι αρμόδια αρχή για
την εφαρμογή του κτιριοδομικού κανονισμού είναι η κατά τόπους αρμόδια πολεοδομική αρχή. Από το
συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων των άρθρων 10 παρ. 10 και 35 του κτιριοδομικού κανονισμού
σαφώς προκύπτει, ότι τα διανοιχθέντα επί του κοινού ορίου ανοίγματα προ της ισχύος του ΝΔ 8/1973
(ήτοι υπάρχοντα προ του έτους 1973) εξακολουθούν να κλείνονται με απόφαση πολιτικού δικαστηρίου,
ενώ αυτά, που διανοίγονται κατά τη διάρκεια ισχύος του ΝΔ 8/1973 κλείνονται στο εξής με πράξη της
διοίκησης (βλ. ΑΠ 1084/1994 ΕΕΝ 645,1995, ΣτΕ 5873/1995 ΕλΔ 38,1321, ΠΠρΧανίων 261/2000
αδημ.).
Στην προκειμένη περίπτωση, με την υπό κρίση αγωγή, ο ενάγων εκθέτει ότι ο ίδιος και ο εναγόμενος
είναι ο καθένας τους αποκλειστικοί κύριοι όμορων κάθετων ιδιοκτησιών στην περιοχή «Μάνη» στο
δημοτικό διαμέρισμα Λεχουρίου του Δήμου Αροανίας, που περιήλθαν σ`αυτούς δυνάμει του υπ`αριθμ.
869/23-7-2004 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Πατρών …………………, νόμιμα μεταγραμμένου
στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαβρύτων. Ότι οι ανωτέρω κάθετες ιδιοκτησίες των
διαδίκων εφάπτονται και χωρίζονται με μεσότοιχο, ο οποίος είναι κοινός των δύο ιδιοκτησιών κατά το
δυτικό τμήμα του. Ότι στο ανατολικό τμήμα του νότιου τοίχου της οικίας του εναγομένου, που χωρίζει
τις δύο κάθετες ιδιοκτησίες, ο τελευταίος διατηρεί παράθυρο διαστάσεων ύφους 60 εκατοστών του
μέτρου και πλάτους 80 εκατοστών, που βλέπει στην βεράντα της οικίας του (ενάγοντος), η οποία
αποτελεί τον ημιυπαίθριο χώρο αυτής. Ότι ενώ αρχικά το εν λόγω παράθυρο προοριζόταν να εξυπηρετεί
υπνοδωμάτιο της οικίας του εναγομένου, ύστερα από μετατροπές, που πραγματοποίησε ο εναγόμενος το
2007, έχει κατασκευάσει πλέον στο χώρο πίσω από το συγκεκριμένο παράθυρο την τουαλέτα της οικίας
του. Περαιτέρω, ο εναγόμενος ισχυρίζεται ότι, εκτός από το γεγονός ότι δεν επιτρέπεται με βάση τον
Κτιριοδομικό Κανονισμό η διάνοιξη ανοιγμάτων στους εξωτερικούς τοίχους του κτιρίου, που
ανεγείρονται σε επαφή με το κοινό όριο των χωριστών οικοπεδικών τμημάτων της κάθετης ιδιοκτησίας,
η ύπαρξη του εν λόγω παραθύρου προσβάλει την προσωπικότητά του καθώς είναι υποχρεωμένος να
ανέχεται καθημερινά, ενώ βρίσκεται στην βεράντα της οικίας του, σε ώρες φαγητού και ησυχίας,
δυσάρεστους θορύβους και οσμές από το μπάνιο του εναγομένου. Με βάση το ιστορικό αυτό ο ενάγων
ζητεί να υποχρεωθεί ο εναγόμενος, με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, να προβεί στο
κλείσιμο του εν λόγω παραθύρου εντός προθεσμίας δέκα (10) ημερών από την κοινοποίηση στον
εναγόμενο της επιταγής προς εκτέλεση της απόφασης που θα εκδοθεί, άλλως να επιτραπεί σ`αυτόν να
πράξει τούτο με δαπάνη του εναγόμενου, προκαταβαλλόμενη από αυτόν και ανερχόμενη στο ποσό των
πεντακοσίων (500,00) ευρώ. Επικουρικώς δε ζητεί να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να παραλείπει στο
μέλλον κάθε προσβολή της προσωπικότητάς του υπό την απειλή χρηματικής ποινής 300,00 ευρώ και
προσωπικής κράτησης ενός μηνός για κάθε ημέρα μη τήρησης της απόφασης που θα εκδοθεί. Τέλος
ζητεί να καταδικαστεί ο εναγόμενος στη δικαστική του δαπάνη.
Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η υπό κρίση αγωγή παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του αρμοδίως
καθύλην και κατά τόπον τούτου Δικαστηρίου (άρθρα 18 και 22 του ΚΠολΔ) προκειμένου να συζητηθεί
κατά την προκειμένη τακτική διαδικασία. Η ένσταση περί τοπικής αναρμοδιότητας του παρόντος
Δικαστηρίου πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη λόγω του ότι η υπό κρίση αγωγή έχει ενοχικό
χαρακτήρα, καθώς κατά την κυρία βάση της αφορά κατά τις πολεοδομικές διατάξεις ενοχική αξίωση του
κυρίου του ακινήτου, που έχει κοινό όριο με το κτίσμα στον τοίχο του οποίου έγιναν παράνομα
ανοίγματα, να απαιτήσει το κλείσιμο των ανοιγμάτων αυτών, ανεξαρτήτως του εάν έχουν βλαπτικές
επενέργειες στο ακίνητό του (ΕφΑθ 6153/1994 ΕλλΔνη 37, 1148, ΕφΑΘ 7997/1999 ΕλλΔνη 42,447),
διαφέρει δε από την εμπράγματη αρνητική αγωγή του άρθρου 1108 του ΑΚ ως προς το ότι η τελευταία
προϋποθέτει διατάραξη της κυριότητας του ενάγοντος στο ακίνητό του, απευθύνεται κατά εκείνου από
τον οποίο επήλθε η διατάραξη, ανεξαρτήτως του εάν αυτός είναι κύριος ή νομέας του επίδικου ακινήτου
και έχει ως αίτημα την άρση της προσβολής και την παράλειψή της στο μέλλον ( ΑΠ 399/2006 ΤΝΠ
ΔΣΑ, ΕφΑθ 7997/1999 ΕλλΔνη 42, 447, ΕφΑθ 4128/2001 ΕλλΔνη 851). Επομένως αρμόδιο κατά τόπο
Δικαστήριο είναι αυτό της γενικής δωσιδικίας της κατοικίας του εναγομένου, κατ`άρθρο 22 του ΚΠολΔ,
και όχι αυτό της αποκλειστικής δωσιδικίας της τοποθεσίας του ακινήτου, κατ`άρθρο 29 του ΚΠολΔ. Είναι
δε επαρκώς ορισμένη και νόμιμη στηριζόμενη ως προς την κυρία βάση της στις διατάξεις, που αναλυτικά
αναφέρονται στη μείζονα σκέψη της παρούσας και επικουρικώς στις διατάξεις του άρθρου 57 του ΑΚ σε
συνδυασμό με τα άρθρα 2 παρ.9 και 9 παρ.1 εδ.β του Συντάγματος καθώς και στις διατάξεις των
άρθρων 907, 908, 946 (το τελευταίο μόνο ως προς την κυρία βάση της αγωγής), 947 παρ.1 (το
τελευταίο μόνο ως προς την επικουρική βάση της αγωγής) και 176 του ΚΠολΔ. Επομένως, η υπό κρίση
αγωγή πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, καθόσον δεν υπόκειται
σε δικαστικό ένσημο ακόμα και για το παρεπόμενό αίτημα προκαταβολής της δαπάνης εκτέλεσης της
ενέργειας στην οποία οφείλει να προβεί ο εναγόμενος από τον ενάγοντα, κατ`άρθρο 946 του ΚΠολΔ
(ΕφΑθ 3742/1974 ΝοΒ 1975,58) ούτε εγγράφεται, λόγω της ενοχικής της φύσεως, στα βιβλία
διεκδικήσεων του αρμοδίου Υποθηκοφυλακείου κατ`άρθρο 220 του ΚΠολΔ.
Από τις καταθέσεις των μαρτύρων των διαδικων, που εξετάστηκαν ενόρκως κατά τη συζήτηση στο
ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου και των οποίων οι καταθέσεις περιέρχονται στα ταυτάριθμα με
την παρούσα απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του καθώς και από τα έγγραφα, που
προσκομίζουν με επίκληση οι διάδικοι, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Ο ενάγων,
δυνάμει του υπ`αριθμ. 869/23-7-2004 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Πατρών ……………..,
νόμιμα μεταγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαβρύτων, στον τόμο και με
αριθμό 70/21, απέκτησε την αποκλειστική και πλήρη κυριότητα του Γ τμήματος ενός ενιαίου οικοπέδου,
εμβαδού 171,47 τ.μ. και με ποσοστό συνιδιοκτησίας στο όλο οικόπεδο 545,06/1000 με την επ`αυτού
παλαιά οικία επιφάνειας 29,76 τ.μ. και την αγροτική αποθήκη επιφάνειας 24,10 τ.μ., που βρίσκεται
εντός των ορίων του οικισμού στην περιοχή «Μάνη», στο Δημοτικό Διαμέρισμα Δεχουρίου του Δήμου
Αροανίας και το οποίο τμήμα συνορεύει βόρεια εν μέρει με υπό στοιχείο A τμήμα οικοπέδου – κάθετη
ιδιοκτησία και εν μέρει με υπό στοιχείο Β τμήμα οικοπέδου – κάθετη ιδιοκτησία, νότια με ιδιοκτησία
……………, ανατολικά με ιδιοκτησία του …………………………… και ήδη των κληρονόμων του και
δυτικά εν μέρει με ιδιοκτησίες ……………………. και κληρονόμων …………………….. και εν μέρει
με υπό στοιχείο A τμήμα οικοπέδου – κάθετη ιδιοκτησίας του εναγομένου. Ο εναγόμενος, δυνάμει του
ίδιου ως άνω υπ`αριθμ.869/23-7-2004 συμβολαίου, νομίμως μεταγραμμένου, απέκτησε την πλήρη και
αποκλειστική κυριότητα του υπό στοιχείο A τμήματος του ίδιου ως άνω ενιαίου οικοπέδου, εμβαδού
107,71 τ.μ. και με ποσοστό συνιδιοκτησίας στο όλο οικόπεδο 342,38/1000, με την επ`αυτού παλαιά
κατοικία, επιφάνειας 60,77 τ.μ., που βρίσκεται στην ανωτέρω περιοχή «Μάνη» και το οποίο τμήμα
συνορεύει βόρεια με δημοτικό δρόμο, βορειοδυτικά με δίοδο εξυπηρέτησης ιδιοκτησίας …………….,
νότια με υπό στοιχείο Γ τμήμα του ως άνω ενιαίου οικοπέδου – κάθετη ιδιοκτησία και δυτικά εν μέρει με
ιδιοκτησία κληρονόμων …………. και εν μέρει με δίοδο εξυπηρέτησης ιδιοκτησίας ……………. Οι
ανωτέρω παλαιές οικίες, που είναι όμορες, εφάπτονται κατά μήκος της βόρειας πλευράς του ακινήτου
του ενάγοντος και κατά μήκος της νότιας πλευράς του ακινήτου του εναγομένου, χωριζόμενες μεταξύ
τους με μεσοτοιχία, που ανήκει και στις δύο αυτές οικίες. Στο ανατολικό τμήμα της μεσοτοιχίας, που
χωρίζει τις δύο κάθετες ιδιοκτησίες, το οποίο τμήμα αποτελεί τον νότιο εξωτερικό τοίχο της οικίας του
εναγομένου, που βρίσκεται στο κοινό όριο των κάθετων ιδιοκτησιών των διαδικων και χωρίζει την
είσοδο και την βεράντα της οικίας του ενάγοντος από την οικία του εναγομένου, υφίσταται από το 1955
παράθυρο ύψους 60 εκατοστών του μέτρου και πλάτους 80 εκατοστών, που «βλέπει» στη βεράντα της
οικίας του ενάγοντος. Αρχικά το παράθυρο αυτό, με μεγαλύτερες διαστάσεις, εξυπηρετούσε
υπνοδωμάτιο της οικίας, που περιήλθε στον εναγόμενο, ο οποίος το 2007 μετέτρεψε το υπνοδωμάτιο
αυτό σε τουαλέτα. Έτσι το παράθυρο αυτό χρησιμοποιείται για τον εξαερισμό της τουαλέτας της οικίας
του εναγομένου, ο οποίος γίνεται στο χώρο έμπροσθεν της εισόδου της οικίας του ενάγοντος, που έχει
διαμορφωθεί ως σκεπασμένη βεράντα, συνολικού εμβαδού περίπου 10 τ.μ. Επομένως, πρόκειται για
άνοιγμα, που εμπίπτει στις διατάξεις του άρθρου 10 παρ.9 και 11 της υπ`αριθμ. 3046/304/30.1-3.2.1989
Υπουργικής Απόφασης (Κτιριοδομικός Κανονισμός), καθώς υφίσταται στον εξωτερικό τοίχο του κτιρίου,
που έχει ανεγερθεί σε επαφή με το κοινό όριο των δύο επίδικων κάθετων ιδιοκτησιών. Όπως δε
προκύπτει και από το υπ`αριθμ. πρωτ. 6553/29-11-2012 έγγραφο της Πολεοδομίας Αιγιαλείας και
Καλαβρύτων, που προσκομίζει με επίκληση ο ενάγων, το άνοιγμα αυτό, το οποίο προϋφίστατο του
1973, ως άνοιγμα μιας ενιαίας ιδιοκτησίας, η οποία εν συνεχεία, δυνάμει της υπ`αριθμ.868/23-7-2004
πράξης σύστασης καθέτου ιδιοκτησίας της συμβολαισγράφου Πατρών ………., υπήχθη στις διατάξεις
περί καθέτου ιδιοκτησίας, είναι δυνατό να κλεισθεί μόνο με δικαστική απόφαση. Ο εναγόμενος
ισχυρίζεται ότι η υπό κρίση αγωγή ασκείται καταχρηστικά καθόσον ο ενάγων, που γνώριζε την
εσωτερικά του παραθύρου κατασκευή της τουαλέτας στα μέσα του 2007, στα τέλη του 2010 προέβη σε
επέκταση της ιδιοκτησίας του και του πλατύσκαλου αυτής, ενώ αντίθετα η διατήρηση αυτού είναι
ζωτικής σημασίας για τον ίδιο καθόσον το μπάνιο εξυπηρετείται, φωτιζόμενο και αεριζόμενο, από το εν
λόγω άνοιγμα. Ο ισχυρισμός αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος κατ`ουσίαν διότι, όπως προκύπτει
από την από 03-12-2008 εξώδικη διαμαρτυρία, που προσκομίζει με επίκληση ο ενάγων, ο τελευταίος
διαμαρτυρήθηκε εγγράφως στον εναγόμενο για την ύπαρξη του παραθύρου της τουαλέτας στο ανωτέρω
σημείο. Όταν δε διαπίστωσε ότι ο εναγόμενος δεν επρόκειτο να προβεί οικειοθελώς στο κλείσιμο του
παραθύρου, ο ενάγων προέβη στην από 12-10-2011 έγγραφη αναφορά του προς την Διεύθυνση
Πολεοδομίας Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, που νομίμως προσκομίζεται με επίκληση από τον τελευταίο.
Όπως δε προκύπτει από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες αλλά και τα όσα κατέθεσε ο μάρτυρας
απόδειξης, ο χώρος της οικίας του ενάγοντος, όπου «βλέπει» το εν λόγω παράθυρο, αποτελεί βεράντα
με σκέπαστρο, 10 τ.μ., στην οποία έχει τοποθετηθεί κρεββάτι και τραπέζι, όπου κατά τους θερινούς
μήνες ο ενάγων και η οικογένεια περνούν σχεδόν όλη την ημέρα, καθώς πρόκειται περί πολύ μικρής
κάθετης ιδιοκτησίας, που διαθέτει ένα επιπλέον μικρό μπαλκόνι πλάτους ενός μέτρου. Εξάλλου, η
παρέλευση απλώς ικανού χρόνου άσκησης του δικαιώματος δεν αρκεί άνευ άλλου για να καταστεί
καταχρηστική η άσκησή του. Επίσης, η ένσταση παραγραφής που προβάλλει ο εναγόμενος
ισχυριζόμενος ότι από το 2007 έως και την άσκηση της υπό κρίση αγωγής παρήλθε χρονικό διάστημα
μεγαλύτερο της εξαετίας, με αποτέλεσμα η αξίωση από την προσβολή από τη νομή άλλως από την
διατάραξη της κυριότητας να έχει περιπέσει σε παραγραφή, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη διότι εν
προκειμένω δεν πρόκειται για αγωγή αποβολής από τη νομή ούτε για αρνητική αγωγή, η οποία
(αρνητική αγωγή) σε κάθε περίπτωση παραγράφεται μετά την παρέλευση είκοσι ετών (άρθρο 249 του
ΑΚ). Κατ`ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να γίνει δεκτή ως βάσιμη κατ` ουσίαν ως
προς την κυρία βάση της, και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να προβεί στο κλείσιμο του παραθύρου,
διαστάσεων 0,60 μέτρων X 0,80 μέτρων, που υπάρχει στον τοίχο, που χωρίζει τις κάθετες ιδιοκτησίες
των διαδίκων, ο οποίος βρίσκεται στο κοινό όριο των δύο ιδιοκτησιών ( βόρειο όριο για την ιδιοκτησία
του ενάγοντος και νότιο όριο για την ιδιοκτησία του εναγομένου) και αποτελεί τον νότιο εξωτερικό
τοίχο της κείμενης στη θέση «Μάνη», στο Δημοτικό Διαμέρισμα Λεχουρίου του Δήμου Καλαβρύτων
Αχαΐας κάθετης ιδιοκτησίας του εναγομένου και συγκεκριμένα στο ανατολικό τμήμα του τοίχου, που
προεξέχει της κάθετης ιδιοκτησίας του ενάγοντος, χωρίζοντας το μπάνιο της οικίας του εναγομένου από
την βεράντα της οικίας του ενάγοντος, μέσα σε προθεσμία δέκα ημερών από την επίδοση επιταγής προς
εκτέλεση της απόφασης αυτής άλλως επιτρέπει στον ενάγοντα να προβεί στο κλείσιμο αυτού, με δαπάνη
που θα προκαταβληθεί από τον εναγόμενο και ανέρχεται, λαμβανομένης υπόψη της απαιτούμενης
εργασίας και των αναγκαίων υλικών, στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ. Το αίτημα για την κήρυξη
της απόφασης προσωρινά εκτελεστής πρέπει να απορριφθεί διότι δεν αποδείχθηκε ότι τυχόν
καθυστέρηση στην εκτέλεση θα επιφέρει ιδιαίτερη ζημία στον ενάγοντα. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα του
ενάγοντος πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εναγομένου λόγω της ήττας του (άρθρα 176 παρ.1 και
191 παρ.2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.
ΔΕΧΕΤΑΙ την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να προβεί στο κλείσιμο του παραθύρου, διαστάσεων 0,60 μέτρων X 0,80
μέτρων, που υπάρχει στον τοίχο, που χωρίζει τις κάθετες ιδιοκτησίες των διαδίκων, ο οποίος βρίσκεται
στο κοινό όριο των δύο ιδιοκτησιών ( βόρειο όριο για την κάθετη ιδιοκτησία του ενάγοντος και νότιο
όριο για την κάθετη ιδιοκτησία του εναγομένου) αποτελεί, τον νότιο εξωτερικό τοίχο της κείμενης στη
θέση «Μάνη», στο Δημοτικό Διαμέρισμα Λεχουρίου του Δήμου Καλαβρύτων Αχαΐας, κάθετης ιδιοκτησίας
του εναγομένου και συγκεκριμένα στο ανατολικό τμήμα του τοίχου, που προεξέχει της κάθετης
ιδιοκτησίας του ενάγοντος, χωρίζοντας το μπάνιο της οικίας του εναγομένου από την βεράντα της
οικίας του ενάγοντος, μέσα σε προθεσμία δέκα ημερών από την επίδοση επιταγής προς εκτέλεση της
απόφασης αυτής άλλως, εφόσον ο εναγόμενος δεν εκπληρώσει την ανωτέρω υποχρέωσή του, επιτρέπει
στον ενάγοντα να προβεί στο κλείσιμο αυτού, με δαπάνη που θα προκαταβληθεί από τον εναγόμενο και
ανέρχεται στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εναγομένου τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος, το ύψος των οποίων ορίζει
στο ποσό των τετρακοσίων (400,00) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε στη Πάτρα, στις 16-6-2015 και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια
συνεδρίαση στο ακροατήριο του, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στον
ίδιο τόπο, στις 21-9-2015.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ