Ασφαλιστικά μέτρα. Προσωπικότητα. Ποια αγαθά προστατεύονται. Ανέγερση οικοδομής σε παράλιο χώρο. Προσβολή του κοινόχρηστου χαρακτήρα, αποστέρηση των αιτούντων επικαρπωτών όμορου ακινήτου της πρόσβασης στο χώρο αυτό, της θέας προς τη θάλασσα και του φωτισμού από τον ανοικτό και κοινόχρηστο χώρο της παραλίας. Διατάχθηκε απαγόρευση οικοδόμησης και απομάκρυνση των οικοδομικών υλικών.
Αριθμός απόφασης 463/2015
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΔΟΥ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Αντώνιο Χ. Σβύνο, Πρόεδρο Πρωτοδικών, ο οποίος ορίστηκε κατόπιν της κατά νόμο κληρώσεως.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 12 Οκτωβρίου 2015 χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Των αιτούντων: 1) 3), εκ των οποίων παραστάθηκαν ο 1ος δια και λοιποί μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου τους Δήμου Μουτάφη, ο οποίος κατέθεσε και έγγραφο σημείωμα.
Των καθ`ων η αίτηση: 1) 2), εκ των οποίων παραστάθηκαν ο 1ος δια και ο 2ος μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου τους Αικατερίνης Γιαννιού-Αθανασίου, η οποία κατέθεσε και έγγραφο σημείωμα.
Οι αιτούντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 14.9.2015 αίτηση που κατατέθηκε με αριθμό 548/14.9.2015 και προσδιορίστηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα περιέχονται στα σημειώματα που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το άρθρο 57 ΑΚ ορίζεται ότι όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητα του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Ο νόμος δεν ορίζει την έννοια της προσωπικότητας παρέχοντας έτσι το πλεονέκτημα στον εφαρμοστή του δικαίου να καλύψει και προσβολές, οι οποίες δεν μπορούσαν να προβλεφθούν από το νομοθέτη. Έτσι γίνεται δεκτό ότι στην έννοια της προσωπικότητας περιέχονται όλες εκείνες οι αστάθμητες αξίες οι οποίες απαρτίζουν την ουσία του ανθρώπου (Γεωργιάδης, Γενικές Αρχές σελ. 147). Η προσωπικότητα προστατεύεται (άρθρ. 57 ΑΚ) σε όλα το αγαθά που τη συγκροτούν, ήτοι, μεταξύ άλλων σε, α) στοιχεία αναφορικά με τη ζωή, σωματική ακεραιότητα και την υγεία του προσώπου (σωματικά αγαθά), β) στοιχεία αναγόμενα στον ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου (ψυχικά αγαθά), γ) στοιχεία σχετικά με την ελευθερία προς ανάπτυξη της προσωπικότητας, δ) στοιχεία συνδεόμενα με την τιμή του προσώπου, ε) στοιχεία του ιδιωτικού βίου και της σφαίρας του απορρήτου και στο το άσυλο της κατοικίας (βλ. Γεωργιάδης, ο.π., ΕφΑΘ 12154/1990 ΕλλΔνη 32.1673, Μ.Πρ.Λάρ 3867/2005 Δικογραφία 2005.557). Στην έννοια του δικαιώματος επί της προσωπικότητας περιλαμβάνονται όλα τα άυλα αγαθά, τα οποία είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με το πρόσωπο και ανήκουν σ` αυτό, όπως είναι και η κοινωνική ατομικότητα του ανθρώπου. Από τα ανωτέρω απορρέει και το δικαίωμα χρήσεως των κοινόχρηστων πραγμάτων (άρθρα 967, 968- 970 ΑΚ), όπως είναι ο ατμοσφαιρικός αέρας, η θάλασσα, τα γλυκά νερά που εντάσσονται στην ευρύτερη έννοια του περιβάλλοντος (γήινου, υδάτινου, αέρινου) και συμπίπτουν σε ευρεία κλίμακα με τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά αγαθά, συνιστώντας τόσο προϋπόθεση ζωής όσο και στοιχεία για την εξασφάλιση ποιότητας ζωής. Συνεπώς, το δικαίωμα χρήσεως των κοινόχρηστων πραγμάτων αποτελεί αυτοτελή εκδήλωση του δικαιώματος της προσωπικότητας, όπως προσδιορίζεται από τη διάταξη του άρθρου 57 ΑΚ (βλ. Καράκωστα, I., Περιβάλλον και Αστικό Δίκαιο, 1986, σ. 28, Παππά Σ., σε Γεωργιάδη – Σταθόπουλο, ΑΚ, V, άρθρ. 967, σ. 132, ΑΠ 718/2001 ΕλλΔνη 42.942, ΠολΠρΚορ 276/2000 ΕλλΔνη 42.505, σημ. Καράκωστα υπό την ΜονΠρΒολ 1097/1989 ΝοΒ 38.308). Το βάθος του δικαιώματος επί της προσωπικότητας προσδιορίζεται εννοιολογικά και με τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1, 5 παρ. 1 και 2 και 5, 24 παρ. 1 του Συντάγματος, η δε συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 ΑΚ, όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Σ (βλ. Καράκωστα, Η προστασία των περιβαλλοντικών αγαθών μέσα από τη νομολογία των πολιτικών δικαστηρίων, ΝοΒ 41.45). Επομένως, το δικαίωμα του ανθρώπου στη χρήση και την απόλαυση της ωφέλειας του ζωτικού χώρου του αποτελεί την ιδιωτικού δικαίου έκφανση της κατοχυρώσεως από το άρθρο 24 παρ. 1 του Σ, του κοινωνικού δικαιώματος στο περιβάλλον, που τριτενεργεί στις ιδιωτικές έννομες σχέσεις μέσω των διατάξεων των άρθρων 57 και 967 επ. ΑΚ (βλ. σχ. Πολ.ΠρΛαρ. 100/2007 Α` Δημοσίευση Νόμος όπου και παραπέρα παραπομπές σε θεωρία και νομολογία, Μ.Πρ.Χαν 34/2009 Νο.Β. 2009.513, Μ.Πρ.Κορ. 2449/2008 Χρ.Ι.Δ. 2009.122, Μ.Πρ.Λάρ 3867/2005 όπ.παρ, Μ.Πρ.Θεσ, 9069/2005 Α` Δημοσίευση Νόμος, ΜονΠρΧαλκ 336/1992 ΕλλΔνη 33.1513). Η με οποιοδήποτε τρόπο προσβολή στοιχείου ζωτικού χώρου του ανθρώπου συνιστά προσβολή θεμελιώδους συνταγματικού του δικαιώματος της αξίας του προσώπου την οποία δεν μπορεί να νομιμοποιήσει οποιαδήποτε κανονιστική διάταξη της κοινής νομοθεσίας αφού μια τέτοια διάταξη θα είναι αντισυνταγματική και παράνομη (βλ. σχ. ΑΠΟλ.40/1998 Ελ.Δνη 1/1999, σελ.46). Η προστασία του δικαιώματος της προσωπικότητας μέσω των ανωτέρω διατάξεων του ΑΚ απαιτεί τη συνδρομή των εξής προϋποθέσεων: α) Προσβολή του δικαιώματος χρήσεως που συνίσταται στη διατάραξη από τρίτους κάποιου περιβαλλοντικού στοιχείου κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος ή προσβολή της υγείας (σωματικής ή ψυχικής) του προσώπου, β) παράνομος χαρακτήρας της προσβολής, δηλαδή ύπαρξη συμπεριφοράς αντίθετης με τις επιταγές ή απαγορεύσεις της έννομης τάξεως (βλ. Γεωργιάδη, ΓενΑρχΑΔ, 1997, παρ. 12, αρ. 20, σ. 129,), που προσβάλλει την κοινή χρήση ή την κοινή ωφέλεια κοινού σε όλους ή κοινόχρηστου πράγματος ή τη σωματική ή την ψυχική υγεία του ατόμου. Η προστασία του ίδιου δικαιώματος, όταν συντρέχουν οι παραπάνω προϋποθέσεις, επιτυγχάνεται και με τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, εφόσον υπάρχει επείγουσα περίπτωση ή επικείμενος κίνδυνος, στοιχεία που θεωρούνται ότι υφίστανται διαρκώς στην περίπτωση της παρεμπόδισης της χρήσης των δικαιωμάτων που απαρτίζουν την προσωπικότητα του ατόμου. Η αξίωση που απορρέει από την προσβολή του πιο πάνω δικαιώματος συνίσταται -εκτός των άλλων- στην άρση της τελευταίας και την παράλειψή της στο μέλλον, εφόσον υπάρχει βάσιμη απειλή επικείμενης προσβολής (προληπτική αξίωση για παράλειψη), με την επιβολή οποιουδήποτε από τις περιστάσεις πρόσφορου ασφαλιστικού μέτρου για την εξασφάλιση της άσκησης του δικαιώματος χρήσης του κοινόχρηστου πράγματος ή τη ρύθμιση της κατάστασης, που δημιουργήθηκε από την αυθαίρετη χρήση του. Για την άσκηση των παραπάνω αξιώσεων νομιμοποιείται ο χρήστης του συγκεκριμένου πράγματος, που υπέστη την προσβολή, ο οποίος θα πρέπει να βρίσκεται σε ορισμένη τοπική σχέση με το αντίστοιχο περιβαλλοντικό αγαθό (βλ. Καράκωστα, Η προστασία των περιβαλλοντικών αγαθών κλπ., ό.π., ΝοΒ 41.45, ΕφΑΘ 1711/1999 Αρμ 45.484, Μ. Κοτζαϊβάζογλου υπό την ΜονΠρΘεσ 13776/2000 ΠερΔικ 2/2002.360).
Με την υπό κρίση αίτηση οι αιτούντες εκθέτουν ότι ο 1ος εξ αυτών είναι ψιλός κύριος σε ποσοστό 1/8 εξ αδιαιρέτου οι δε λοιποί ότι έχουν την ισόβια επικαρπία κατά το εν λόγω ποσοστό (και δη κατά εξ αδιαιρέτου ποσοστό 1/16 έκαστος) επί του εκτιθέμενου αγρού που βρίσκεται στη θέση «Στεγνά» της κτηματικής περιφέρειας Αρχαγγέλου Ρόδου. Ότι στο ακίνητο αυτό ο 3ος εξ αυτών έχει ανεγείρει τριώροφη οικοδομή ενώ η 2η διατηρεί κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Ότι στα ανατολικά όρια του το ακίνητο αυτό συνορεύει με κοινόχρηστο χώρο αιγιαλού-παραλίας, τον οποίο οι καθ ων έχουν καταλάβει παράνομα, καθόσον ενώ έχουν προβεί στο γκρέμισμα παλιότερου κτίσματός τους στις 20.8.2015, επιχειρούν έκτοτε να ανεγείρουν νέα οικοδομή εντός του κοινόχρηστου χώρου, παραβιάζοντας τις διατάξεις της νομοθεσίας περί δημοσίων κτημάτων, του νόμου περί αιγιαλού και παραλίας καθώς και της πολεοδομικής νομοθεσίας και ματαιώνοντας τη χρήση του κοινόχρηστου χώρου από την πλευρά των αιτούντων, ενώ με την επικείμενη ανέγερση μη ελεγχόμενου κτίσματος από μέρους τους όχι μόνο θα στερήσουν από το ακίνητο των αιτούντων τόσο από τον αερισμό και φωτισμό, αλλά θα αποκλείσουν κάθε πρόσβαση της οικοδομής τους προς την παραλία, η δε κατάσταση αυτή προσβάλλει την προσωπικότητα των αιτούντων με την έννοια ότι εκτίθενται σε άμεσο κίνδυνο το δικαίωμα να κάνουν χρήση του ανωτέρω κοινόχρηστου παράλιου χώρου. Με βάση τα παραπάνω περιστατικά οι αιτούντες, επικαλούμενοι επείγουσα περίπτωση, ζητούν να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα ώστε να ρυθμισθεί προσωρινά η κατάσταση με σκοπό να απαγορευθεί προσωρινά στους καθ` ων η περαιτέρω εκτέλεση εργασιών στο συγκεκριμένο τμήμα της κοινόχρηστης παραλίας και να υποχρεωθούν οι καθ ων να άρουν την προσβολή της προσωπικότητάς τους με την άμεση απομάκρυνση των οικοδομικών υλικών από τον εν λόγω κοινόχρηστο χώρο και την αποκατάσταση του κοινόχρηστου χώρου μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αγωγής που πρόκειται να ασκηθεί. Τέλος ζητούν να απειληθεί κατά των καθ`ων προσωπική κράτηση ενός έτους και χρηματική ποινή ύψους 100.000 ευρώ για κάθε παράβαση της απόφασης που θα εκδοθεί και να καταδικαστούν στη δικαστική τους δαπάνη.
Με το περιεχόμενο και τα αιτήματα αυτά η κρινόμενη αίτηση φέρεται παραδεκτά ενώπιον του δικαστηρίου τούτου κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 682 επόμ. ΚΠολΔ) και είναι νόμιμη, αφού στηρίζεται, σύμφωνα και με την προηγηθείσα νομική σκέψη, στις διατάξεις των άρθρων 57 ΑΚ και 731, 732 του ΚΠολΔ. Συνεπώς πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω κατ` ουσίαν.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων (ενός από κάθε πλευρά: από την πλευρά των αιτούντων και από την πλευρά των καθ`ων η αίτηση), από όλα τα έγγραφα που προσκομίζουν οι διάδικοι, στα οποία περιλαμβάνονται και οι προσκομιζόμενες φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται και από την εν γένει αποδεικτική διαδικασία πιθανολογήθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει της με αριθ. 90/1982 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, η οποία κατέστη τελεσίδικη με τη με αριθ. 89/1983 απόφαση του Εφετείου Δωδεκανήσου, ο 1ος των αιτούντων αναγνωρίστηκε κύριος, νομέας και κάτοχος με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας σε ποσοστό 1/8 εξ αδιαιρέτου, ενός αγρού, συνολικής επιφάνειας 7.535 τ.μ. που βρίσκεται στη θέση «Στεγνά» της κτηματικής περιφέρειας του Δήμου Αρχαγγέλου με λοιπά κτηματολογικά στοιχεία: τόμος 58, φύλλο 92, μερίδα 4.208 Γαιών Αρχαγγέλου και φάκελος 5.749. Περαιτέρω με το υπ`αριθ. 21.817/1.4.2002 συμβόλαιο γονικής παροχής του δικαιώματος της ισόβιας επικαρπίας ιδανικού μεριδίου αγροτικού ακινήτου της Συμβολαιογράφου Ρόδου, , το οποίο όπως και οι προαναφερόμενοι τίτλοι έχει νόμιμα μεταγράφει στα οικεία βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου, ο 1ος αιτών μεταβίβασε την ισόβια επικαρπία επί του ανωτέρω ποσοστού κυριότητάς του στον εκτεθέντα αγρό στην 2η και 3° των αιτούντων, καθιστάμενοι, κατόπιν τούτων ο μεν 1ος ψιλός κύριος αυτού του ακινήτου, οι δε λοιποί εξ αυτών επικαρπωτές του ίδιου ακινήτου κατά ποσοστό 1/16 έκαστος εξ αδιαιρέτου. Στο ακίνητο δε αυτό ο 3ος των αιτούντων έχει ανεγείρει τριώροφη οικοδομή, επιφάνειας 300 τ.μ., στην οποία πιθανολογείται ότι διαμένει μόνιμα από το έτος 2011, ενώ και η 2η αιτούσα διατηρεί κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος από το έτος 1995. Όπως περαιτέρω πιθανολογείται, κυρίως από την προσκομιζόμενη κτηματολογική εγγραφή του ανωτέρω ακινήτου και από τη με αριθ. 583/2.4.2015 έκθεση αυτοψίας της Κτηματικής Υπηρεσίας Δωδεκανήσου, αυτό συνορεύει ανατολικά με κοινόχρηστη προκαθορισμένη κτηματολογική ζώνη της παραλίας του Δημοσίου (Spiaggia del Mare), η οποία είναι μονοσήμαντα καθορισμένη σύμφωνα με το ατομικό κτηματολογικό σχεδιάγραμμα της ρηθείσης κτηματολογικής μερίδας 4208 Γαιών Αρχαγγέλου και αποτυπώνεται στο από 3-4-15 τοπογραφικό διάγραμμα (της ενιαίας κοινόχρηστης κτηματολογικής ζώνης παραλίας του Δημοσίου στην περιοχή του Στεγνά Νήσου Ρόδου, έμπροσθεν της Κ.Μ. 4208 γαιών Αρχαγγέλου) που συντάχθηκε σχετικά από την Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου. Στην κοινόχρηστη αυτή παραλία οι αιτούντες, όπως και οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο δικαιούνται την πρόσβαση και εντεύθεν τη χρήση της. Ωστόσο οι καθ ων η αίτηση, οι οποίοι επί δεκαετίες είχαν καταλάβει με ισόγειο πλακοσκεπές κτίσμα και με περιτοίχιση αύλειου χώρου, καλυπτόμενου από μεταλλική πέργκολα, τμήμα του προαναφερόμενου κοινόχρηστου χώρου, το οποίο καταλαμβάνει συνολική επιφάνεια (36,70 + 38,10) 74,80 τ.μ., από τις 20.8.2015 έχουν γκρεμίσει τις παλαιές αυτές κατασκευές – κτίσματα, για τα οποία μάλιστα είχε εκδοθεί στις από το Αυτοτελές Γραφείο Δημόσιας Περιουσίας Δωδεκανήσου έγγραφο δεκαήμερης απομάκρυνσής του σε βάρος του 1ου καθ`ου η αίτηση – και επιχειρούν μετά την απομάκρυνση των μπαζών να ανεγείρουν παρανόμως και χωρίς οικοδομική άδεια νέα οικοδομή. Για το σκοπό δε αυτό, λίγες ημέρες πριν από την άσκηση της κρινόμενης αίτησης καθάρισαν τον παρανόμως καταληφθέντα από τους ίδιους ένδικο κοινόχρηστο χώρο και τοποθέτησαν μέσα σε μία νύκτα μεταλλικό οπλισμό, ώστε να επακολουθήσει η ρίψη οπλισμένου σκυροδέματος, ακολούθησε δε περί τις 16.9.2015 και η ενίσχυση του οπλισμένου σκυροδέματος από τους ίδιους. Με τις πιθανολογούμενες, όμως, αυτές ενέργειες των καθ`ων και την περαιτέρω ανέγερση από μέρους τους οικοδομής στον περιγραφέντα παράλιο χώρο, πέραν του ότι παραβλάπτεται ο κοινόχρηστος χαρακτήρας του, πιθανολογείται ότι αποστερούνται οι 2η και 3ος των αιτούντων, που ασκούν, ως άνω, το εξ αδιαιρέτου δικαίωμα επικαρπίας τους στο όμορο ακίνητο (εξ αδιαιρέτου ψιλής κυριότητας του 1ου εξ αυτών), της πρόσβασης στο χώρο της δημόσιας παραλίας. Τούτο πιθανολογείται και από το γεγονός ότι, όπως εμφαίνεται στις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, ο παράλιος χώρος έμπροσθεν της εισόδου της οικίας του 3ου των αιτούντων, όπως λαμβάνουν χώρα οι παραπάνω παράνομες εργασίες, έχει μετατραπεί σε γιαπί. Επιπλέον, η πιθανολογούμενη άμεση ανέγερση νέας και μεγαλύτερης οικοδομής από τους καθ` ων η αίτηση επί της παραλίας θα στερήσει από την 2η και 3° των αιτούντων όχι μόνο την πρόσβαση αλλά και τη θέα προς τη θάλασσα και τον φωτισμό του ακινήτου τους από τον ανοικτό και κοινόχρηστο χώρο της παραλίας. Η κατάσταση αυτή, είναι προφανές ότι προσβάλει την προσωπικότητα των 2ης και 3ου των αιτούντων καθώς οι καθ`ων η αίτηση δεν σκοπεύουν να αποκαταστήσουν τον κοινόχρηστο χώρο της καταπατηθείσης από τους ίδιους παραλιακής επιφάνειας παρά τις διαμαρτυρίες των αιτούντων. Ωστόσο σ`ότι αφορά τον 1° αιτούντα δεν πιθανολογείται τοιαύτη προσβολή της προσωπικότητάς του, καθότι δεν πιθανολογήθηκε η από μέρους του χρήση και η αξιοποίηση του προαναφερόμενου όμορου ακινήτου στο οποίο είναι ψιλός συγκύριος, ούτε, σε κάθε περίπτωση, το στοιχείο της συνδρομής στο πρόσωπό του, του στοιχείου της ύπαρξης ασυνήθιστης ανάγκης προς δικαστική προστασία. Κατόπιν, τούτων πρέπει η κρινόμενη αίτηση αφενός να απορριφθεί ως αβάσιμη στην ουσία της ως προς τον 1° αιτούντα και αφετέρου να γίνει δεκτή ως βάσιμη στην ουσία της ως προς τους 2η και 3° των αιτούντων και να ληφθούν ως προς τους τελευταίους ρυθμιστικά της κατάστασης μέτρα, ώστε να διαφυλαχθεί το δικαίωμα αυτών στην προσωπικότητά τους, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο διατακτικό, καθότι εν προκειμένω συντρέχει επείγουσα περίπτωση συνιστάμενη στο γεγονός ότι εφόσον διατηρείται η συγκεκριμένη κατάσταση οι 2η και 3ος αιτούντες δεν δύνανται να απολαμβάνουν και να έχουν πρόσβαση στον ένδικο κοινόχρηστο χώρο. Γι αυτό το λόγο πρέπει να ληφθούν τα κατάλληλα ασφαλιστικά μέτρα, όπως ειδικότερα αναφέρεται στο διατακτικό, με την απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης για κάθε παράβαση της σχετικής διάταξης. Τέλος, τα μεν δικαστικό έξοδα των καθ`ων η αίτηση πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του 1ου αιτούντος, τα δε δικαστικά έξοδα των 2ης και 3ου των αιτούντων πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των καθ`ων, λόγω της ήττας τους (άρθρο 176 ΚΠολΔ σε συνδ. με το άρθρο 84 παρ.2 του ν. 4194/2013), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την αίτηση ως προς τον 1° αιτούντα.
Δέχεται την αίτηση ως προς τους 2η και 3° αιτούντες. Απαγορεύει προσωρινά στους καθ`ων η αίτηση τη διενέργεια οποιοσδήποτε πράξης οικοδόμησης άνευ οικοδομικής άδειας επί του περιγραφόμενου στο σκεπτικό εδαφικού τμήματος παραλίας που βρίσκεται στα ανατολικά όρια και έμπροσθεν της Κ.Μ. 4208 γαιών Αρχαγγέλου.
Υποχρεώνει προσωρινά τους καθ`ων η αίτηση να άρουν την προσβολή της προσωπικότητας των 2ης και 3ου αιτούντων και δη να απομακρύνουν άμεσα τα οικοδομικό υλικά, που έχουν εναποθέσει στον ανωτέρω παράλιο χώρο. Απειλεί σε βάρος εκάστου των καθ`ων η αίτηση χρηματική ποινή τριακοσίων (300) ευρώ και προσωπική κράτηση ενός (1) μήνα για κάθε παραβίαση του ανωτέρω διατακτικού και μελλοντική προσβολή της προσωπικότητας των αιτούντων με τον προαναφερόμενο τρόπο.
Επιβάλλει αφενός σε βάρος του 1ου αιτούντος τα δικαστικά έξοδα των καθ`ων η αίτηση, τα οποία ορίζει στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ και αφετέρου σε βάρος των καθ`ων η αίτηση τα δικαστικά έξοδα των 2ης και 3ου των αιτούντων, τα οποία ορίζει, επίσης, στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στη Ρόδο σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 23-10-2015 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
(για τη δημοσίευση)